Ιστορικό το Κάστρο Μαργαριτίου...

Το Κάστρο Μαργαριτίου είναι ένα κομμάτι ιστορίας  μέσα στο χρόνο! 

Και πραγματικά, πρόκειται για ένα μνημείο, που θα μπορούσε να αναδειχθεί και να αποτελέσει τουριστικό προορισμό. 

Η νότια πλευρά έχει ύψος 10 μέτρα και διατηρείται ακέραια. Η βόρεια πλευρά είναι κατεδαφισμένη. Από την βορειοδυτική πλευρά, στην οποία υπήρχε και η θολωτή πύλη του κάστρου, σώζονται χαλάσματα. Από τους δύο στρογγυλούς πύργους του κάστρου, ο βόρειος είναι κατεδαφισμένος μέχρι την βάση του, ενώ ο νότιος σώζεται ακέραιος. Εσωτερικά του κάστρου υπήρχαν θολωτά υπόγεια καταφύγια, αποθήκες, δύο υδατοδεξαμενές και υπόνομοι.

Το κάστρο κατασκευάστηκε  από τους Τούρκους το 1549 επάνω στα ερείπια προϋπάρχοντος αρχαίου οχυρού, και καταστράφηκε από τους Ενετούς το 1571.Ένας βασικός λόγος για τη δημιουργία του φρουρίου ήταν η επαναστατικότητα των ντόπιων κατοίκων (οι εξεγέρσεις του πληθυσμού ήταν συχνές, λόγω της υψηλής φορολογίας, αλλά και της μορφολογίας της περιοχής , που διευκόλυνε την απομόνωση, τη διαφυγή και την απόκρυψη) και δεύτερος σημαντικός λόγος η  γειτνίαση με του Ενετούς (στην Πάργα και στα Επτάνησα). 

Μετά τη ναυμαχία της Ναυπάκτου ( 7 Οκτώβρη του 1571), όπου νίκησαν οι χριστιανικές δυνάμεις, οι Βενετοί αποφάσισαν την καταστροφή του κάστρου και εκστράτευσαν εναντίον του, συνεπικουρούμενοι από Παργιανούς και Κερκυραίους. Μετά από τρεις διαδοχικές επιθέσεις κατέλαβαν το φρούριο και το κατέστρεψαν ολοσχερώς. 

Το κάστρο του Μαργαριτίου, στην περίοδο του Αλή πασά, το 1818, επισκευάστηκε από τους Τούρκους και χρησιμοποιήθηκε σαν ορμητήριο κατά της Πάργας. Αργότερα χρησίμευσε και σαν φυλακή. Οι φυλακές του κάστρου Μαργαριτίου, ήταν γνωστές για τις σκληρές συνθήκες διαβίωσης των κρατουμένων και αναφέρονταν ως «Φυλακές Κούτσουρο». 

Στο κάστρο αυτό φυλακίστηκε ο Διονύσιος ο Φιλόσοφος και ο Γάλλος πρίγκιπας Rose, γιατί ξεσήκωνε τους Μουσουλμάνους Τσάμηδες κατά του Αλή πασά. 

Έως το 1911 το φρούριο του Μαργαριτίου χρησίμευε ως στρατώνας (του τούρκικου στρατού, εννοείται), έδρα του στρατιωτικού διοικητού της περιοχής και ως φυλακές για τους βαρυποινίτες και τους επαναστάτες Έλληνες.