Ο Αυλώνας Αλβανίας εόρτασε λαμπρά τον Επίσκοπό του άγιο Ελευθέριο
Του π. Ηλία Μάκου
Στον Αυλώνα Αλβανίας, όπου ο άγιος Ελευθέριος τοποθετήθηκε Επίσκοπος σε ηλικία μόλις 20 ετών (δεν υπήρχαν ακόμη οι συνοδικοί κανόνες, που δεν επιτρέπουν την επισκοποίηση κληρικού κάτω των 35 ετών) εορτάστηκε την Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου πανηγυρικά η μνήμη του.Στον ιερό ναό του αγίου Θεοδώρου Αυλώνας, τον οποίο κατέκλυσαν πιστοί από την Αυλώνα, το Δυρράχιο και την Κορυτσά, τελέστηκε αρχιερατική θεία λειτουργία, συνιερουργούντων των Μητροπολιτών Κορυτσάς Αναστασίου και Βερατίου Άστιου οι οποίοι πλαισιωνόταν από ιερείς της περιοχής, αλλά και από τον αγιορείτη ιερομονάχου Θεωνά.
Ο Μητροπολίτης Κορυτσάς μετέφερε τεμάχιο λειψάνου του Αγίου Ελευθερίου, το οποίο με ευλάβεια προσκύνησαν οι πιστοί.
Ο Μητροπολίτης Βερατίου Άστιος χειροτόνησε σε διάκονο τον Φώτιο Σαλμόνε και έτσι η Μητρόπολη απέκτησε έναν νέο κληρικό.
Προς το τέλος της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε μνημόσυνο για τον αείμνηστο Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας Βησσαρίωνα Τζουβάνη. Να σημειωθεί ότι το Φεβρουάριο 1929 συγκροτήθηκε Ιερά Σύνοδος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας, αποτελουμένη από τους: Βησσαρίωνα (Τζουβάνι) (που είχε χειροτονηθεί επίσκοπος στη Σερβία το 1925) ως Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας και τοποτηρητή της Μητροπόλεως Κορυτσάς.
Μετά το τέλος της θείας λειτουργίας παρατέθηκε γεύμα προς τους πιστούς στο πνευματικό κέντρο του ναού.
Να σημειωθεί ότι ο Άγιος Ελευθέριος ορίστηκε Επίσκοπος στον Αυλώνα από τον πάπα Ανίκητο.
Όταν μετά τον θάνατο του Θεοδοσίου Α' (395) χωρίσθηκε η ρωμαϊκή αυτοκρατορία σε ανατολική και δυτική, η σημερινή Αλβανία υπήχθη στις ανατολικές επαρχίες. Μέχρι το Μ. Κωνσταντίνο, η περιοχή εξαρτάτο πολιτικά και εκκλησιαστικά από την Ρώμη.
Μετά, πολιτικά μόνο άνηκε στην Κωνσταντινούπολη, ενώ εκκλησιαστικά μέχρι το 731 παρέμεινε το παλαιό καθεστώς.
Ο βίος του που περιλάμβανε εξουθενωτικά μαρτύρια, τα οποία αποτελούσαν μια εμπειρία, που την ζούσε σ΄ όλη την τραγικότητά της. Συγχρόνως, όμως, τη ζούσε και ως αποτέλεσμα της δύναμης της πίστης.
Το πνεύμα της θυσίας, που λείπει στις ημέρες μας και το οποίο έχει υψηλό νόημα, χαρακτήριζε πάντα τις μεγάλες ψυχές, όπως αυτή του αγίου Ελευθερίου.
Το αίμα του αγίου πότισε και γιγάντωσε το ευσκιόφυλλο και πολύκαρπο δένδρο του Χριστιανισμού. Μιμητής Χριστού σε όλα, μιμητής και στη θυσία.
Είχε ως πρότυπό του τη μορφή του Θεανθρώπου και εμπνεόταν από αυτή. Ήταν έτοιμος και καθημερινά αντιμετώπιζε χωρίς πάθος, χωρίς φανατισμό, αλλά με ηρεμία και εσωτερική ειρήνη, τους κινδύνους και τον ίδιο το θάνατο.
Και το έκανε συνειδητά, γι' αυτό και γεύτηκε το μεγαλείο του μαρτυρίου για το Χριστό και το φωτοστέφανο της αγιότητας.
Ο άγιος Ελευθέριος από τα βάθη των αιώνων μας προσκαλεί σε μια πορεία χριστιανικής εντιμότητας. Η ζωή μας να είναι ζωή πίστης, τιμιότητας και αληθινότητας. Να είναι συνθήκη, συμβόλαιο με το Θεό.
Ο Χριστιανός να είναι συνεπής και ακριβής σε όλα. Και στους τρόπους του και στους λόγους του. Ο Χριστιανός να είναι άνθρωπος αξιόπιστος.
