96 χρόνια από τη γέννηση του αείμνηστου Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου
Του π. Ηλία Μάκου
Όσο ζούσε εόρταζε την γενέθλιο ημέρα του με θεία λειτουργία, στο τέλος της οποίας δεχόταν ευχές από τους αρχιερείς, τους κληρικούς και τους πιστούς της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας, αλλά και από εκπροσώπους άλλων θρησκειών, καθώς και από την πολιτική ηγεσία της Αλβανίας.
Φέτος, δεν έχει συμπληρωθεί ακόμη ένας χρόνος από το θάνατό του, η ημέρα γέννησής του τιμήθηκε με τρισάγιο στον τάφο του.
Όπως έλεγε ο ίδιος σε τέτοιες περιπτώσεις "το αδύνατο έγινε δυνατό από τον Θεό. Για μένα δεσπόζει το αίσθημα της ευγνωμοσύνης προς όλους σας για την αγάπη και την ατμόσφαιρα στοργής, που υπάρχει μέσα στην Εκκλησία μας. Νομίζω ότι δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα ν' αγαπάει κανείς, παρ' όλα τα προβλήματα και τις δυσκολίες, που εμφανίζονται. Ευχαριστώ όλους, τα μέλη της Συνόδου, τους κληρικούς, τους πιστούς, για την στοργή και την δύναμη, που ο ένας προσφέρει στον άλλο. Πολύ κουράγιο και πολύ επιτυχία στην πνευματική προσπάθεια του καθενός".
Φαίνεται ξεκάθαρα πως ο Θεός φώτισε στην πορεία της ζωής του τις σκέψεις και τα έργα του, ώστε να κάνει πραγματικότητα όχι μόνο όσα οραματίστηκε, αλλά πολύ περισσότερα, τονίζοντας με υποβλητικό τρόπο τα χαρακτηριστικά του γνήσιου ιεραποστολικού έργου.
Πρόσφερε σε διψασμένες ψυχές από της Αλήθειας τη δίψα, στην Αφρική και στην Αλβανία, το ζείδωρο της Ορθοδοξίας μάνα. Έφερε και φέρνει το μεγάλο μήνυμα του λυτρωμού, δίνοντας τη μαρτυρία του για το Χριστό.
Ζωής μήνυμα, ειρήνης δίδαγμα, ανάστασης σάλπισμα σάλπιζε με της ψυχής του όλη τη φωνή και τη δύναμη.
Με το λόγο του τον εμπνευσμένο που δρόσιζε, με το έργο του το φωτισμένο που στήριζε, με την πυρακτωμένη καρδιά του που θέρμαινε συνειδήσεις, με του βίου του το παράδειγμα που καθοδηγούσε. Πόθος του και παλμός του ήταν το αύριο να γίνει καλύτερο από το χθες.
Η κατ' εξοχήν δύναμή του, ήταν η θυσιαστική προσφορά της αγάπης του. Η αγάπη του ήταν ζωή και η ζωή του ήταν αγάπη.
