Η ερήμωση των χωριών της Θεσπρωτίας φαίνεται και επίσημα. Δεν είναι μόνο ο πληθυσμός που όλο και μειώνεται, κάτι που καταγράφηκε και στην απογραφή που έγινε πριν λίγα χρόνια. Είναι και τα ελάχιστα σχολεία που έχουν απομείνει σε χωριά της Θεσπρωτίας και κλείνουν το ένα μετά το άλλο, εξαιτίας της μείωσης του πληθυσμού.
Σ' ολόκληρη την περιοχή της Μουργκάνας, που αποτελείται από πολλά χωριά, υπήρχε μόνο ένα νηπιαγωγείο. Αυτό στη Λεπτοκαρυά (από τα μεγαλύτερα χωριά εκεί), το οποίο έβαλε λουκέτο για τη νέα σχολική περίοδο.
Εξάλλου πριν λίγα χρόνια έκλεισε και το Γυμνάσιο Μενίνας, καθώς είχαν απομείνει ελάχιστοι μαθητές.
Είναι, πλέον, ορατός ο μαρασμός της επαρχίας. Δεν μπορούν τα χωριά να στείλουν μήνυμα ζωής και ελπίδας.
Η έλλειψη διαχρονικά ζωηρού κρατικού ενδιαφέροντος για τους κατοίκους της υπαίθρου είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση του αγροτικού εισοδήματος και τον περιορισμό των περιθωρίων για την επαγγελματική αποκατάσταση των κατοίκων. Το όνειρο για μια καλύτερη ζωή και για μια αποδοτικότερη εργασία ανάγκασε πολλούς να καταφύγουν στις πόλεις, άσχετα αν με τον τρόπο αυτό δημιουργήθηκε σ’ αυτές συμφόρηση θεσιθηρών ή να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό, και όλα αυτά με μεγάλες κοινωνικές συνέπειες.
Είναι ανάγκη να καταλάβουμε πως η δημιουργία κατάλληλων προϋποθέσεων για τη συγκράτηση στις εστίες τους των κατοίκων της υπαίθρου είναι εθνική επιταγή.
π. Ηλίας Μάκος