Ήταν ταπεινός και αγαπητός...


Στην αγκαλιά του Θεού  βρίσκεται εδώ και λίγες ημέρες ο Μητροπολίτης Αργυροκάστρου Δημήτριοςο οποίος κοιμήθηκε σε ηλικία 85 ετώναφήνοντας πίσω του την κληρονομιά της καρδιάς και της αλήθειαςαπό τις οποίες χαρακτηρίστηκε η ζωή του όληόπως και τα έργα τουγιαυτό και λάμπουν ως το φως επί την λυχνίαν. 


Τον πρωτογνωρίσαμε στα μέσα της δεκαετίας του 1995, νεαροί τότεως Σιναΐτη μοναχόηγούμενο του Μετοχίου της Αγίας Αικατερίνης στα Γιάννινα και πρωτοσυγκελλεύοντα στη Μητρόπολη Αργυροκάστρουνα πηγαινοέρχεται ακούραστα μεταξύ Ιωαννίνων και Αργυροκάστρου.

Το 2006, λίγους μήνες πριν εκλεγεί Μητροπολίτης Αργυροκάστρουταξιδέψαμε μαζί στη Μονή Σινάόπου μας ξενάγησε με πολύ ενθουσιασμό στην περίφημη βιβλιοθήκητης οποίας τα περίφημα χειρόγραφα επιμελήθηκε ένα προς ένα και ανέδειξε. 

Για δύο χρόνιααπό το 2008 έως το 2010, εργαστήκαμε κοντά του στη Μητρόπολη Αργυροκάστρου και νοσταλγούμε την όμορφα χτισμένη και καλλιεργημένη συμπεριφορά του και τη σοφή σιγή της ειλικρίνειάς του.

Ο αείμνηστος Μητροπολίτης Αργυροκάστρου Δημήτριοςακολουθώντας τα βήματα του Αρχιεπισκόπου Αναστασίουμαθήτευσε κοντά του.  Και αυτή ήταν  γεύσηπου δεν μετριότανμηδέ εκφραζότανΑλλά γέμιζε την καρδιά και ξεχύνονταν σαν ευωδιά πνευματικής ζωής.

Είχε καθηλωμένο  το βλέμμα του στο πρόσωπο του Κυρίου.  Και  ζούσε  το θαύμαώστε αν και μέσα στον κόσμονα ζει έναν άλλο κόσμοόπουπαρά τα προβλήματα και τις δυσκολίεςδεν ταλαντευόταν και δεν καταποντιζόταν. 

Οι πιστοί της Μητρόπολης Αργυροκάστρουκαι όχι μόνοέβλεπαν τη φωτεινή  θέα τουΈστω και αν μοιράζονταν με τους συνανθρώπους του τη γήινη «μοίρα»την κοινή φύση της ανθρώπινης ύπαρξης και ζωήςπαρ όλα αυτάόλα ήταν αλλαγμένα και μεταμορφωμένα μέσα τουΜακριά από τη μάζαμακριά από το λιώσιμο μέσα στο καζάνι του σύγχρονου κόσμουμακριά από τον αποχρωματισμό της αξίας του προσώπουμακριά από αρρωστημένες εγωπάθειες.

Αναδυόταν από την ζωή τουαπλά και ταπεινάμια καινούργια δυναμική και προοπτικήμια προσδοκία να ζήσει ο άνθρωπος μια διαφορετική πραγματικότητα και κατάστασηΑυτό επεδίωξε για τον εαυτό τουαυτό ήθελε και για τους άλλους. 

Δεν ήταν άνθρωπος της αφυψηλού διακονίαςΣυμμετείχε στη λύπηστη χαρά και στις ανάγκες του ποιμνίου τουΈδιδε το παρώνόταν χρειαζότανχωρίς κανένα υλικό συμφέρονγια να αισθάνεται ο λαός τον Επίσκοπό του ως Πατέρα τουΚαι το έκανε αυτόγιατί προηγουμένως ο ίδιος αισθανόταν τους Ορθοδόξους του ποιμνίου του ως παιδιά του.

Γι' αυτό στεκόταν πατρικά πλάι τους, με αυτό το ωραίο, το αγνό, το γνήσιο, το ανεπιτήδευτο χαμόγελο. Και στις ώρες της χαράς, και στις ώρες του πένθους και των δοκιμασιών. 

Πήγαινε σε όλα τα χωριά της Επισκοπής του και έδινε λύσεις πρακτικές στα προβλήματα των ανθρώπων, τους εφοδίαζε με την Ορθόδοξη διδασκαλία, τους παρείχε πνευματική, και όταν χρειαζόταν, και υλική τροφή. Τους διαπότιζε με την ασκητική ζωή του και το ευχαριστηριακό βίωμά του. 

Λαμπάδα, που καιγόταν ήταν ο βίος του, και προσέφερε την ιλαρή φωτεινότητά του, η οποία λειτουργούσε στις ψυχές των πιστών σαν κατάνυξη οικοδομής και ανάτασης.   

Ο μακαριστός  Μητροπολίτης Δημήτριος έδωσε τη μαρτυρία του  και εν μέσω της ποικίλης κρίσης της εποχής μας άνοιξε απλά, αλλά αληθινά, και συντήρησε φωτιστικούς διαύλους γνήσιας ζωής,  αφήνοντας ως κληρονομιά στίγματα πνευματικού βάθους.

Δεν απέκτησε περιουσία, αφού ό,τι έπαιρνε δεν το κρατούσε για τον εαυτό του, το έδινε. Χαρακτηριστική η μαρτυρία πάλι από πνευματικό του παιδί: Του ζητήθηκαν χρήματα για να στηριχθεί έναν ορφανό παιδί. Έψαχνε με αγωνία στα συρτάρια του, αλλά τελικά δεν βρήκε τίποτε. Πριν λίγες ώρες ό,τι χρήματα του είχαν απομείνει τα είχε δώσει όλα σε έναν φτωχό.

Τα ίχνη του, που δεν ήθελε να φαίνονται, τα άφησε παντού. Στην κοινωνική προσφορά που τον ανέδειξε σε τροφό και αρωγό της χριστιανικής ψυχής. Αλλά και στο φιλανθρωπικό έργο του και στη φιλευσπλαγχνία του. 

Και στις νουθεσίες του προς κάθε χειμαζόμενη ψυχή που αποζητά ένα λιμάνι λύτρωσης μακριά από τρικυμίες και ανέμους. Και στον ανεπίληπτο βίο του. Και στο ευσταθές του χαρακτήρα του. Και στη φύλαξη της αληθούς και ανόθευτης Ορθόδοξης διδασκαλίας. 

Πηγή: Εφημ. "Political",  10-7-2005