Συμπληρώθηκαν 41 χρόνια από το θάνατο του αείμνηστου δάσκαλου, αρχαιολόγου και λαογράφου Σπύρου Μουσελίμη, ο οποίος αποτελεί μια από τις σπουδαίες πνευματικές προσωπικότητες της Παραμυθιάς, της Θεσπρωτίας και της Ηπείρου ολόκληρης.
Νομίζουμε ότι ήρθε η ώρα η Θεσπρωτία να τιμήσει με μια προτομή, κάτι που έχει καθυστερήσει να γίνει, τον άνθρωπο που ανέδειξε τον αρχαιολογικό πλούτο και την ιστορία της Θεσπρωτίας, με τρόπους έρευνας προσωπικής έμπνευσης και σκέψης που υιοθετήθηκαν από την αρχαιολογική επιστήμη!
Χρησιμοποίησε, δηλαδή, δικές του αποτελεσματικές μεθόδους που τον καταξίωσαν και τον έκαναν αποδεκτό στον επιστημονικό χώρο.
Την περπάτησε σπιθαμή προς σπιθαμή ολόκληρη τη Θεσπρωτία και τα βιβλία του, όπου κατέγραψε τις διαπιστώσεις του και τα οποία αποτελούν καθρέφτη του πολύτιμου και ολοκληρωμένου έργου του, είναι βοηθήματα σύγχρονων επιστημόνων στις έρευνές τους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Σπύρος Μουσελίμης, ο απλός αυτός δάσκαλος, που έχει χαρακτηρισθεί ως ένας ερασιτέχνης «Ερρίκος Σλήμαν», υπήρξε πρωτεργάτης τής ανεύρεσης του αρχαίου νεκρομαντείου του Αχέροντα, ως συνεργάτης του μακαριστού καθηγητή Σωτήρη Δάκαρη, ενώ είχε εξερευνήσει και την Βυζαντινή Οσδίνα.
Μέχρι και λίγο πριν από το θάνατό του, παρ’ όλα τα βαθιά του γεράματα, δεν άφησε παλιές εκκλησίες και μοναστήρια, καθώς και αρχαιολογικούς χώρους στο θεσπρωτικό χώρο, που να μην συγκεντρώσει ιστορικά στοιχεία και να μη φωτογραφήσει.
Ο Σπύρος Μουσελίμης δεν επέλεξε στις αρχαιολογικές του έρευνες τον τρόπο των ορισμών, αλλά των καθορισμών. Γι' αυτό υπήρξε πρωτοπόρος.
Και διάλεξε τον καθορισμό, που ως μια διαδικασία, που οδηγεί σταδιακά από την προσωρινή διαπίστωση, στην ολοκληρωμένη και συγκεκριμένη, ενώ ο ορισμός θέτει την μερικότητα σαν κάτι τελειωτικό.
Έτσι γύριζε πίσω, στα θεμέλια των ευρημάτων και των κτισμάτων.
Και έφερε τις αρχαιότητες της Θεσπρωτίας στο φως του κατανοητού και του εννοιολογικού, έτσι ώστε να αναγνωρίζονται και να μην υπάρχουν συγχύσεις.
Τα αντικείμενα, ή μια σχέση αντικειμενοτήτων, τα προσέγγιζε βαθμιαία, βήμα προς βήμα, και έτσι απέφευγε τα σφάλματα.
Και διάλεξε τον καθορισμό, που ως μια διαδικασία, που οδηγεί σταδιακά από την προσωρινή διαπίστωση, στην ολοκληρωμένη και συγκεκριμένη, ενώ ο ορισμός θέτει τη μερικότητα σαν κάτι τελειωτικό.
Έτσι γύριζε πίσω, στα θεμέλια των ευρημάτων και των κτισμάτων.
Και έφερε τις αρχαιότητες της Θεσπρωτίας στο φως του κατανοητού και του εννοιολογικού, έτσι ώστε να αναγνωρίζονται και να μην υπάρχουν συγχύσεις.
Κατόρθωσε, με εντατική ενασχόληση, και έδωσε σάρκα και οστά στο όνειρό του να ανακαλύψει και να αποκαλύψει τις αρχαιότητες της Θεσπρωτίας.
