Αυτό μας έλεγε κάτοικος της Μενίνας Παραμυθιάς, που συναντήσαμε κατά το οδοιπορικό μας σε παρακαλάμια χωριά του νομού Θεσπρωτίας.
Και πρόσθεσε: "Η μεγαλύτερη εστία ρύπανσης είναι η τάφρος Λαψίστας, που οδηγεί τα λύματα της πόλης και της βιομηχανικής ζώνης των Ιωαννίνων στον ποταμό".
Μερικές φορές αναδύεται μια μυρωδιά από τα νερά του Καλαμά. Πώς την εξηγούν κάτοικοι, με τους οποίους συνομιλήσαμε; Χοιροστάσια, βουστάσια, ιχθυοτροφεία, μεταλλοβιομηχανίες, τυροκομεία, μονάδες παραγωγής ζωοτροφών, πλυντήρια, συνεργεία ρίχνουν ουσιαστικά τα απόβλητά τους στο ποτάμι. Το ίδιο συμβαίνει με τα αστικά απόβλητα της πόλης των Ιωαννίνων, λόγω της ελλιπούς λειτουργίας του σταθμού βιολογικού καθαρισμού, αλλά και με τα απόβλητα μερικών παραποτάμιων χωριών και οικισμών.
Επιπλέον, το πρόβλημα ρύπανσης του Καλαμά, οξύνεται από τα φυτοφάρμακα, την αλόγιστη χρήση λιπασμάτων, τον λαθεμένο τρόπο άρδευσης των χωραφιών.
Είναι κρίμα λένε ο Καλαμάς, το μεγαλύτερο ποτάμι της Ηπείρου και το έβδομο μεγαλύτερο της Ελλάδας, να είναι μολυσμένος και απαξιωμένος.
Και συμπληρώνουν: Κάτι πρέπει να γίνει... Αλλά στην Ελλάδα είμαστε... Μάλλον χρειάζεται ο προγραμματισμός επισκεψιμότητας στον Καλαμά μέσω της τουριστικής ανάδειξής του, καθώς διαθέτει σπάνιας ομορφιάς φυσικά μνημεία, αλλά και οικοσυστήματα. Ακόμη και ανάπτυξη ήπιων δραστηριοτήτων.
Πλάι στον Καλαμά υπάρχουν αρχαία και βυζαντινά μνημεία, μοναστήρια, εκκλησίες, διαδρομές, μονοπάτια, που με την ορθή προβολή μπορεί να αποτελέσουν πόλο έλξης τουριστών από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Αυτά θα συμβάλλουν στην μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση των αρμοδίων, γιατί, τώρα, εγκαταλελειμμένος, όπως είναι, δεν δίνει κανείς σημασία.
Ο Καλαμάς, μπορεί να αποτελέσει βασικό και αναντικατάστατο παράγοντα ανάπτυξης της περιοχής και να καταστεί πηγή ζωής, αναψυχής, πολιτισμού και ανάπτυξης, αρκεί να υπάρξει ολοκληρωμένο διαχειριστικό σχέδιο και συντονισμός των αρμόδιων φορέων.
ΗΛΙΑΣ ΜΑΚΟΣ
