Ξεκίνησε ως υπαξιωματικός, υπηρετώντας σε διάφορα χωριά της Θεσπρωτίας, σε δύσκολα χρόνια, και οι άνθρωποι, έχουν τις καλύτερες αναμνήσεις απ' όπου και αν πέρασε.
Εξελίχθηκε υπηρεσιακά και υπηρέτησε σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, αφήνοντας αποτύπωμα δίκαιου και καλού ανθρώπου.
Έχοντας πάντοτε στο πλευρό του τη διαλεχτή οικογένειά του, ήταν μπροστάρης σε πολλές κοινωνικές πρωτοβουλίες.
Αλλά εκεί, που εκδαπάνησε τον εαυτό του ήταν το χωριό του, το οποίο ήθελε να προοδεύει΄ Και η συνδρομή του και η στήριξή του ήταν πάντοτε πρόθυμη.
Θυμόμαστε ότι κάθε σχεδόν χρόνο μας έπαιρνε τηλέφωνο και μας ωθούσε να γράψουμε για το πανηγύρι της Μίχλας.
Οι φίλοι του ήταν πολλοί και απολάμβαναν την παρέα μαζί του, καθώς ήταν πολύ ανοιχτόκαρδος και καταδεκτικός.
Ο Χρήστος Μητσέλος έμοιαζε σαν μια φτερούγα, που χτυπούσε τον αγέρα, τον διέσχιζε και άφηνε πίσω του τις σκιές.
Έτσι στην κορφή του λόφου της ζωής ρόδινα χαμογελούσε μέσα στο φως και ο χαρακτήρας του μοσχοβόλαγε στον αέρα.
Εκεί πάνου ψηλά στον ουρανό, όπου πλέον κατοικεί, του αποθέτουμε τα λουλούδια της καρδιάς μας.
π. Ηλίας Μάκος