Του π. Ηλία Μάκου
.jpg)
Η Ιερά Μονή Γηρομερίου στους Φιλιάτες Θεσπρωτίας εόρτασε, τη μνήμη του ιδρυτή και κτήτορά της οσίου Νείλου του Αγιασμένου.Χοροστάτησε στον Όρθρο και ιερούργησε στη Θεία Λειτουργία ο Μητροπολίτης Παραμυθίας, Φιλιατών, Γηρομερίου και Πάργης κ. Σεραπίων, πλαισούμενος από τον ηγούμενο και τους ιερομονάχους την Μονής, καθώς και από άλλους κληρικούς.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στα διδάγματα από την ασκητική ζωή του οσίου Νείλου.
Οι πολλοί προσκυνητές αναλογίστηκαν την πνευματική ζωή του οσίου Νείλου, που από τα βάθη των αιώνων μας καλεί να δώσουμε στο Χριστό τη θέση, που Του ανήκει μέσα στην καρδιά μας.
Παρατέθηκε, μετά τη Θεία Λειτουργία, τράπεζα στη Μονή, όπου παρακάθησαν ο Μητροπολίτης, ιερωμένοι και προσκυνητές.
Η ζωή του οσίου Νείλου μας διδάσκει να περάσουμε τα στοιχεία του κόσμου, του παλαιού κόσμου της αμαρτίας, που ζει στη φθορά, μέσα από το καμίνι της πίστης, για να είμαστε οι πιστοί άλλης ποιότητας και άλλης υφής, όχι στιγμιαία, αλλά διαρκώς.
Η τραγικότητα του σημερινού ανθρώπου βρίσκεται στο ότι ενώ διψά τη χαρά, τη λύτρωση, τη σωτηρία, κλείνει την πόρτα της ψυχής του στον Χριστό, που είναι η πηγή της χαράς, της λύτρωσης και της σωτηρίας.
Και έρχεται το πνεύμα του Θεού, μέσω και του φωτισμένου και εξαγιασμένου οσίου Νείλου, να μας θυμίσει το θεϊκό θέλημα και το σχέδιο της σωτηρίας.
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΕΙΛΟΣ ΕΙΧΕ ΨΥΧΙΚΗ ΤΟΛΜΗ
Ο όσιος Νείλος ήταν όχι μια στατική ύπαρξη, αλλά μια δυναμική προσωπικότητα, που, μέσω του ασκητισμού, κατευθυνόταν στην αδιάκοπη ολοκλήρωσή του.
Από πλούσια και βασιλική οικογένεια της Κωνσταντινούπολης βρέθηκε στην απόμακρη Θεσπρωτία, αφού προηγουμένως παρέμεινε για λίγο στο Άγιο Όρος, τα Ιεροσόλυμα και τον Αυλώνα Αλβανίας και διάβηκε και από άλλες ενδιάμεσες περιοχές.
Του αποδίδονται θαυματουργικές ιδιότητες, ως επισφράγισμα και επιβράβευση της ασκητικής του ζωής.
Λέγεται, μεταξύ άλλων, ότι από το ασκηταριό του έβλεπε μια υπερκόσμια λάμψη στον απέναντι λόφο.
Εκεί ανακαλύφθηκε η εικόνα της Παναγίας και κτίστηκε η περιώνυμη Μονή Γηρομερίου.
Και από το βίο και από τη διαθήκη του οσίου Νείλου φαίνεται ότι η παρουσία του δεν είχε φιλοσοφική και διανοητική διάσταση, αλλά ιδιαίτερα πρακτική και ομολογητική.
Δεν αγωνιζόταν να ανακαλύψει κάποια αλήθεια, αλλά διακήρυσσε και ομολογούσε με τη λιτότητα και την ασκητικότητα και την προσευχητικότητά του τη μία και αιώνια αλήθεια για τον Θεό, για τον κόσμο, για τον άνθρωπο.
Η προσευχή ήταν η άσκηση της ψυχής του και ανατασή της στο ύψος της θείας μεγαλοσύνης. Και η νηστεία ήταν η άσκηση του σώματος. όχι απλά, βέβαια, σαν αποχή από τροφές, αλλά με την ευρύτερη μορφή της εγκράτειας.
Ο όσιος Νείλος με την εγκρατευτικότητά του βοηθούσε το σώμα να ακολουθήσει την ψυχή στις πνευματικές της αναβάσεις.
Έτσι η προσευχή και η νηστεία δεν γίνονται μόνο τα όπλα κατά του κακού και του πειρασμού, αλλά και τα φτερά μας, που μας ανεβάζουν στα ύψη της τελειότητας.
Και αυτή η λιτότητα, η ασκητικότητα και η προσευχητικότητα θέλει ψυχική τόλμη και την είχε ο όσιος Νείλος. Τη δική του ψυχική τόλμη χρειαζόμαστε και εμείς στις ημέρες μας.
Τόλμη για να είμαστε κοντά στο Χριστό του Ευαγγελίου και όχι της δικής μας έμπνευσης Χριστό.
Τόλμη για να ελεγχθεί και να καταργηθεί η καπηλευόμενη και προδίδουσα τον Χριστό υποκριτική ευσέβεια.
Τόλμη για να αναβαπτισθούμε στο λυτρωτικό μήνυμα της “βασιλείας του Θεού” και να ελευθερωθούμε από τους τέσσερις τοίχους της φυλακής του εαυτού μας.
Για όλα αυτά χρειάζεται τόλμη. Όχι, όμως, οποιαδήποτε τόλμη, αλλά η τόλμη πίστης του οσίου Νείλου.
