Από τους βώλους στα games... Του Θωμά Νούσια

Ο Άη-Βασίλης κατέφτανε με το έλκηθρο στη γιορτή του. Δεν ερχόταν χριστουγεννιάτικα με τους καλικάντζαρους όπως τώρα.

Δεν έφερνε τάμπλετ και games. Κουβαλούσε τσίγκινα αυτοκινητάκια, λαστιχένιες μπάλες, μολυβένια στρατιωτάκια, γυάλινους βώλους.

Τα έτοιμα παιδικά παιχνίδια μέχρι τη δεκαετία του '50 ήταν πολυτέλεια. Τις κούκλες τις έφτιαχνε η μαμά με κουρέλια, τα αυτοκινητάκια ο μπαμπάς με σανίδες και ρουλεμάν. Τα παιδιά δεν ζήταγαν. Ήξεραν πως... ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος!

Ύστερα ήρθαν τα πρώτα αγοραστά από ξύλο, μέταλλο, ύφασμα, χαρτί, πριν κυριαρχήσουν στην αγορά τα πλαστικά, τα ηλεκτρικά, τα ηλεκτρονικά. Και πριν τα ντόπια μαγαζάκια παιχνιδιών εκτοπιστούν από τις αλυσίδες των κολοσσών.

Το παραδοσιακό παιχνιδάδικο της φωτογραφίας ήταν στα Γιάννινα, απέναντι από το Ταχυδρομείο.

Ακόμα πιο παλιά μαγαζιά παιχνιδιών ήταν του Στασινού στην Κρυστάλλη, των Σαββαΐδη-Λαζάνη και του Μπαράτσα στην Αβέρωφ, του Γιαννάκου στη Λόρδου Βύρωνος.

ΘΩΜΑΣ ΝΟΥΣΙΑΣ