180 χρόνια από την ίδρυση της ιστορικής Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής
Του π. Ηλία Μάκου
Συμπληρώθηκαν 180 χρόνια από την ίδρυση (1844) της ιστορικής, πλέον, Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής, από τους αξέχαστους Ηπειρώτες μεγάλους εθνικούς ευεργέτες αδελφούς Ριζάρη, στην οποία μαθήτευσαν χιλιάδες άτομα, τα οποία αποτέλεσαν καταξιωμένα στελέχη της όχι μόνο της Εκκλησίας, αλλά της κοινωνίας, όπου διακρίθηκαν επαγγελματικά, επιστημονικά και ηθικά σε διάφορους τομείς, ενδεικτικό της εκπαιδευτικής ποιότητας της Σχολής.
Μάλιστα οργανώθηκε στο Πολεμικό Μουσείο και επετειακή εκδήλωση για τη συμπλήρωση 180 χρόνων από την ίδρυση του Ριζαρείου Ιδρύματος.
Ο πρόεδρος του Πολυμελούς Συμβουλίου της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής καθηγητής Ε.Μ.Π κ. Γεώργιος Ματσόπουλος έκανε την εναρκτήρια ομιλία. Και ακολούθησαν ομιλίες των μελών του Πολυμελούς Συμβουλίου Χρήστου Μασσαλά, ομοτ. Καθηγητού Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Μηχανικής, πρώην πρυτάνεως του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Χριστοφόρου Γ. Χαραλαμπάκη, ακαδημαϊκού, ομοτ. Καθηγητού Γλωσσολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών και Παναγιώτη Τσακίρη, φιλολόγου.
Η Ριζάρειος Εκκλησιαστική Σχολή, σπουδαίος σταθμός στην ιστορία της οποία υπήρξε η 1η Μαρτίου του 1894, όταν διορίστηκε διευθυντής της ο κατατρεγμένος τότε άγιος Νεκτάριος, ο οποίος με την πνευματικότητά του και την ταπεινότητά του κατέστησε την Σχολή λαμπρό κέντρο πραγματικής παιδείας, παράγει και προσφέρει διαχρονικά σημαντικό έργο με εξίσου σημαντικές συνέπειες..
Καλλιεργεί το ήθος των νέων, ώστε να μπορούν να γίνουν ίσιοι, έντιμοι, θαρραλέοι, αυθύπαρκτοι ηθικά, ελεύθεροι, καθαροί άνθρωποι. Με εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, με φρόνημα υψηλό, με αυτοσεβασμό.
Καθοριστική παιδαγωγική αντίληψη της Σχολής είναι ότι ωφελεί η μόρφωση όταν φωτίζει και ζεσταίνει την ψυχή, όταν κάνει τον άνθρωπο ικανό να σταθεί στερεός στη ζωή και να νικά τις δυσκολίες με την αρετή του και δεν ωφελεί όταν είναι επίπλωση του νου με έτοιμες, φτηνές, ανούσιες γνώσεις.
Για τη Ριζάρειο Εκκκλησιαστική Σχολή ο καταθρυμματισμός του ανθρώπου μέσα στο άγχος του μηδενισμού δεν αντιμετωπίζεται με μαλακτικά ουμανιστικά επιθέματα, αλλά με τη δημιουργική επαναϋιοθέτηση των αρχών της Ορθοδοξίας.
Και η Σχολή αποτελεί ανάχωμα και μάλιστα ισχυρό και τροφοδοτικό, σε μια εποχή, που μαστιζόμαστε από πνευματική λιμοκτονία, από ψυχική πείνα και δίψα, από στέρηση της στερεάς τροφής του νου, από διαλυτικά φαινόμενα μέσα στην κοινωνία μας, που προβάλλουν το απαίσιο πρόσωπό τους και απειλούν με κατάρρευση όχι πιά λεπτομέρειες και κομμάτια τής ζωής μας, αλλά την υποδούλωση κυρίως των νέων σέ μια νέα Βαβυλωνία αιχμαλωσία, με την κατάρρευση των αξιών, που ήταν βάθρα και θεμέλια της κοινωνικής μας ζωής.
Οι αδελφοί Ριζάρη, που δημιούργησαν από το κόσμημα, είχαν τη βαθιά συνειδητοποίηση της μεγάλης ευθύνης τους και την εκτίμηση του ρόλου τους στο πλάσιμο των ανθρώπινων χαρακτήρων και θεώρησαν χρέος τους, το οποίο εξόφλησαν, να σηκώσουν στους ώμους τους κάποιο μερίδιο για την πορεία αυτού του τόπου.
