Επισκεπτόταν πολλές φορές τον τόπο καταγωγής του και πάντοτε τα συναισθήματά του ήταν έντονα.
Απλός και φιλοσοφημένος δημιουργούσε πάντα με την καρδιά του, γι' αυτό και τα έργα του άγγιζαν τις ψυχές των άλλων.
Πολλά γνωστά τραγούδια φέρουν τη στιχουργική υπογραφή του, στα οποία απλώνεται η αγάπη του για τη ζωή και η ευαισθησία του.
Με την τέχνη του, που εκκινεί από τον «Ακάθιστο δείπνο», διέρχεται από το σκληρά βιωματικό αφήγημα «Μητριά Πατρίδα» και καταλήγει στην «Άψινθο», ο Μιχάλης Γκανάς ύμνησε τον γενέθλιο τόπο του και μετουσίωσε ποιητικά τον πόθο του μεγάλου νόστου: Την ανέφικτη επιστροφή στην αυθεντικότητα των εικόνων του παιδικού χωροχρόνου, των αγνών ανθρώπων και της αθωότητας.