Το «άξιος» ήχησε πάρα πολλές φορές στην ατμόσφαιρα και δήλωνε το δυναμικό παρών των κατοίκων στη νέα σελίδα για τη Μητρόπολη Παραμυθίας, παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερωνύμου, αλλά και του εκπροσώπου του Οικουμενικού Πατριάρχου Μητροπολίτου Ιωαννίνων Μαξίμου, καθώς και πολλών Μητροπολιτών της Ελλαδικής Εκκλησίας, αλλά και της υπουργού Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας Σοφίας Ζαχαράκη, ως εκπροσώπου της κυβέρνησης .
Στον ενθρονιστήριο λόγο του ο Μητροπολίτης Σεραπίων είχε τονίσει την ανάγκη για μια πνευματική πορεία, που θα διαμορφώνει κατεύθυνση και προοπτική αγάπης και ευσέβειας και με καλά έργα θα δοξάζεται η Ορθόδοξη πίστη.
Είχε διαβεβαιώσει ότι θα καταβάλλει κάθε προσπάθεια για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα και είχε αναφερθεί με λόγια καρδιάς στον προκάτοχό του πρώην Παραμυθίας Τίτο, του οποίου επαίνεσε τις αρετές και δήλωσε ότι θα είναι στο πλευρό του και, όπως πράττουν τα παιδιά προς τον πατέρα, θα ανοίξει στοργικά την αγκαλιά του.
Δεν είχε κάνει προγραμματικές δηλώσεις, αλλά, όπως είχε πει, προτιμούσε εκείνη τη στιγμή τη σιωπή, ώστε να μιλήσουν οι πράξεις του.
Κάλεσε κλήρο και λαό σε συνεργασία, προκειμένου με σύμπνοια και ενότητα η τοπική Εκκλησία να αναδειχθεί φωτεινή λυχνία.
Ο λαός της Μητροπόλεως Παραμυθίας είχε για πολλές δεκαετίες να ζήσει τις ευφρόσυνες στιγμές μιας ενθρόνισης Μητροπολίτη και φάνηκε ότι τις βίωσε πραγματικά. Και αυτό, γιατί αυτή του πρώην Παραμυθίας Τίτου και είχε γίνει πριν 49 και πλέον χρόνια, το 1974, άρα οι νεότερες γενιές δεν είχαν παρουσία, αλλά και τελέστηκε υπό ειδικές συνθήκες, καθώς τότε η κατάσταση ήταν ιδιαίτερη.
Ο κόσμος στις ημέρες μας έχει ανάγκη να παραδειγματίζεται από έργα πιστότητας και να γεμίζει από την παρουσία του Κυρίου μέσα του, καθώς δοκιμάζει τη σκληρή πίεση της μοναξιάς, μέσα σε μια εποχή, που δεν την λούζει το φως και δεν την θερμαίνει η αγάπη.
Με μια μικρή κίνηση του κεφαλιού μας , μπορούμε ή να λουστούμε στο φως ή να μπούμε στη σκιά του σώματός μας. Η δική μας κίνηση εκφράζει τη θέλησή μας και την ευθύνη μας. Το "όχι" στο φως, είναι "ναι" στο σκοτάδι. Το "όχι" στην παρουσία του Θεού, αποτελεί δραμταική άρνηση.
Γι' αυτό η ποιμαντική πράξη και προσέγγιση δεν μπορεί να απέχει από την εικόνα, μεστής νοημάτων, της Εκλησίας ως πλοίου, στο οποίο περιλαμβάνονται ως επιβάτες όλοι οι Χριστιανοί, οι οποίοι διασχίζουν τη θάλασσα του παρόντος βίου.
Οι προσπάθειες, που μπορούν να αναληφθούν στο χώρο της ποιμαντικής υπάρχει η δυνατότητα, όταν εκτυλίσσονται γνήσια και ορθά, να οδηγήσουν στην εκπλήρωση των ελπίδων. Αυτό είναι το αναμενόμενο. Αρκεί να μην υπάρχει η αντίληψη της ελπίδας για την ελπίδα, αλλά, πραγματικά, να έρθει η υπέρβαση.
π. Ηλίας Μάκος