Επίσης κράτησε στα χέρια του ένα μεγάλο χαρτί με το σύνθημα: "Μαρτυρικοί ιεροί τόποι. Με αίμα. Με φωτιά. Με ατσάλι".
Και τάχθηκε, με αυτό τον τρόπο, υπέρ της καταβολής των γερμανικών αποζημιώσεων.
Ήταν μια συμβολική κίνηση, που δείχνει ότι οι Ορθόδοξοι ιερείς έχουν και πρέπει να έχουν ρόλο στα θέματα της Πατρίδας και της κοινωνίας.
Ο ρόλος του ιερέα δεν είναι να απουσιάζει από την κοινωνία και να περιορίζεται "στις λειτουργίες του", όπως κάποιοι περιφρονητικά λένε, αλλά ενεργά να στέκεται δίπλα στο λαό και να υπερασπίζεται τα διακαιώματά του, όπως αυτό των γερμανικών αποζημιώσεων.
Το θετικό στίγμα του ζωντανού παρόντος
της Εκκλησίας στις διεκδικήσεις μιας κοινωνίας, είναι αναγκαίο.
Στις ημέρες μας οι κληρικοί
οφείλουν, κατά το παράδειγμα των πατέρων, που δεν αδιαφορούσαν για το τι
συνέβαινε γύρω τους, να είναι παρόντες στα ζητήματα και όχι αποκομμένοι από
αυτά. Κινητοποιημένοι και όχι ναρκωμένοι...
Σκοπός του κληρου δεν μπορεί να είναι άλλος, παρά να αγκαλιάσει τους ανθρώπους και οτιδήποτε τους απασχολεί, όχι μόνο με τη φωνή του, αλλά με την παρουσία του, τα μάτια του, την καρδιά του.