Του π. Ηλία Μάκου
Ο άγιος Νεκτάριος, που τον ευλαβούνται πολλοί οι πιστοί και εμπνέει το χριστιανικό κόσμο, μας προσφέρει, 104 χρόνια μετά την κοίμησή του, όπως το λέει και το όνομά του, το νέκταρ της θαυματουργής πίστης του.
Συνδεδεμένος στενά με την αστείρευτη πηγή της ζωής, τον Χριστό, ξεχυνόταν σαν πλουσιόδωρο ποτάμι και άπλωνε τα ζωογόνα νάματά του παντού και γέμιζε την αυχμηρή έρημο της εποχής του από πνευματικές οάσεις.
Εορτάστηκε λαμπρά η μνήμη του αγίου Νεκταρίου σ' όλη την Ελλάδα, αλλά επίκεντρο των λατρευτικών εκδηλώσεων ήταν η εορτάζουσα Ιερά Μονή του αγίου Νεκταρίου, συγχοροστατούντων και συλλειτουργούντων στις διήμερες λατρευτικές εκδηλώσεις του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δράμας κ. Δωροθέου, του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Φιλοθέου και του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτου Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης κ. Εφραίμ.
Εντυπωσιακή και ταυτόχρονα κατανυκτική ήταν η λιτανευτική πορεία. Σχηματίστηκε αυτοκινητοπομπή με την οποία μεταφέρθηκαν στην πόλη της Αίγινας τα Ιερά Λείψανα, η Ιερή Κάρα και η Εικόνα του Αγίου Νεκταρίου.
Πλήθος κόσμου από διάφορα μέρη της Ελλάδας, αλλά και του εξωτερικού (κυρίως από τη Ρουμανία) συμμετείχαν στη λιτανεία όπου αισθητή ήταν η παρουσία μαθητών σχολείων.
Όλοι οι πιστοί ένιωσαν ότι πραγματικά έκανε και κάνει θαύματα ο άγιος Νεκτάριος. Όχι μόνο όπως τα εννοούμε, δηλαδή ιάσεις σωματικών ασθενειών, αλλά μεγαλύτερης σημασίας.
Θεράπευσε και θεραπεύει ψυχές απονεκρωμένες, καλλιέργησε και καλλιεργεί την κρυμμένη σπίθα του θείου μέσα και στον ταπεινότερο άνθρωπο, ευεργέτησε και ευεργετεί ψυχικά αμέτρητους ανθρώπους, με τη διδασκαλία του (έγραψε δεκάδες συγγράμματα, θεολογικά, δογματικά πνευματικά, ιστορικά, αγιογραφικά και ερμηνευτικά) και ακόμη περισσότερο με το παράδειγμα του αγίου βίου του.
Αυτός, ο συκοφαντημένος, ο κυνηγημένος, ο ταλαιπωρημένος από τους ανθρώπους, αλλά στεφανωμένος από το Θεό.
Ένα από τα θαύματά του είναι τα πατήματά του. Εδώ και πολλές δεκαετίες προσκυνητές στον τάφο του ακούνε τα πατήματά του (όπως και ήχο θυμιατού, ή τους ήχους της ποιμαντικής ράβδου), απόδειξη της ζωντανής παρουσίας του ανάμεσά μας.
Αλλά και άτομα, που αντιμετώπισαν διάφορα προβλήματα υγείας και θεραπεύτηκαν, ομολογούν ότι τον άκουσαν να έρχεται κοντά τους, μέσω των πατημάτων του.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του αλησμόνητου μοναχού Ιωσήφ Γρηγοριάτη (1915-2008), που το 1965 έζησε την εμπειρία της ακοής των πατημάτων του αγίου Νεκταρίου και την περιγράφει:
"...Εγώ στις 8 Σεπτεμβρίου του 1965 έπεσα από απροσεξία μου από το ύψος μιας σκάλας και κτύπησα στον αριστερό βραχίονα. Επήγα στο νοσοκομείο για δύο ημέρες.... ώρα 2-3 μετά τα μεσάνυκτα ακούω κάποιος να κτυπά την πόρτα του δωματίου μου: Τσοκ, τσοκ τσοκ. Εγώ εκοιμώμουν μαζί με ένα άλλον ασθενή. Είμασταν δύο στον θάλαμο αυτό. Άκουσα τα πατήματα του αγίου Νεκταρίου. Όμως δεν τον έβλεπα με τα σωματικά μου μάτια. Ήλθε κοντά μου και μου είπε: «Ηλία, δεν βλέπω τον λόγο που θέλεις να χειρουργηθείς». Άνοιξα τα μάτια μου και δεν είδα τίποτε. Ούτε ότι άνοιξε η πόρτα, ούτε ότι ήλθε δίπλα μου...".
Όλα τα θαύματα του αγίου Νεκταρίου οδηγούν στο μεγάλο θαύμα της αναγεννημένης πορείας του, η οποία δείχνει ξεκάθαρα την αγιότητα της χριστιανικής ζωής.
Γνώριζε καλά, και το μαρτυρούν όσοι τον συναναστράφηκαν, ότι χωρίς εσωτερική πνευματική ζωή δεν γίνεται τίποτε.
Και χάρις σ΄ αυτή, κατά την επίγεια ζήση του, κατόρθωσε, παρότι οι συνθήκες, που αντιμετώπιζε ήταν αντίξοες, να βασιλεύσει η ειρήνη στην καρδιά του.
Και μετά το θάνατό του οι πιστοί δεν τον θεωρούν απλά σαν μακρινή ασκητική μορφή.
Αλλά παρών, με διαρκή επικαιρότητα, να καλύπτει ψυχικές ανάγκες με θαυματουργικές επεμβάσεις, τις οποίες επιζητούν και τις αισθάνονται ως θεϊκή προτροπή και ηθική επιταγή.
Απαλλαγμένος από προκαταλήψεις και προσωπικές προσκολλήσεις, έβλεπε με διαύγεια, διέκρινε με επιτυχία, αναγνώριζε με ευστοχία τις βαθύτερες ανησυχίες των πιστών, τις συνθήκες και τις δυσκολίες των καιρών και ακολούθησε με πολλή σύνεση και με άκαμπτη σταθερότητα την οδό του καθήκοντος και του πρέποντος, σύμφωνα με τις επιταγές του θείου θελήματος.
Και όταν μας διώκουν, μας χλευάζουν, μας συκοφαντούν, ας φέρνουμε μπροστά μας στα μάτια της ψυχής μας τον ταπεινό και απλό άγιο Νεκτάριο, που δέχθηκε μεγάλο και ανελέητο πόλεμο και αδικήθηκε κατάφωρα. Όμως η ειρήνη και η υπομονή και η συγχωρητικότητα, που έδειξε, έφεραν πλούσια τη θεία χάρη στη ζωή του και τη διατήρησαν και μετά το θάνατό του.
