Κατά την εκδήλωση, που οργανώθηκε από τον σε συνεργασία με τον Δήμο Πρέβεζας, τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση στο χώρο του μνημείου, κατατέθηκαν στεφάνια, η μαθήτρια της Ε΄Δημοτικού Βασιλική Κουμπή απήγγειλε ποίημα, ενώ γυναίκες του Χορευτικού Τμήματος Δήμου Πρέβεζας χόρεψαν τον χορό του Ζαλόγγου.
Τιμές απέδωσαν οι Σκοπευτικός Όμιλος Παραδοσιακών Όπλων Πατρών, Έρευνας Φορεσιάς και Αρμάτων 1821, Πολιτιστικός Σύλλογος Νεδουσαίων Καλαμάτας, Πολιτιστικός Σύλλογος Λάλα «Ο Άγιος Κωνσταντίνος», Άγημα Ιστορικής Αναβίωσης «Παναγιώτης Καρατζάς», Αθλητικός-Πολιτιστικός Σύλλογος Παράδεισος Καλαμάτας. Άγημα «Παναγιώτης Κεφαλάς», Σουλιώτες – Όμιλος Απόδοσης Τιμών και Ιστορικής Αναβίωσης Σουλίου καθώς και πολιτιστικοί σύλλογοι της περιοχής.
Απευθύνθηκαν χαιρετισμοί σχετικά με το διαχρονικό μήνυμα ελευθερίας των Σουλιωτισσών, μεταξύ των οποίων και αυτός του ευρωβουλευτή της Ν.Δ. Φρέντη Μπελέρη.
Στο χώρο έξω από την Ι. Μ. Αγίου Δημητρίου, στους πρόποδες του Ζαλόγγου, βραβευθούν οι τρεις πρωτεύσαντες μαθητές του ΓΕΛ Καναλακίου στην έκθεση για το Ζάλογγο (από την «ΒΙΟΑΕΡΙΟ ΠΡΕΒΕΖΑΣ 1 ΙΚΕ» η οποία και προσφέρει τα δώρα στους μαθητές), ενώ δόθηκαν αναμνηστικά σε όλους.
Ο χορός του Ζαλόγγου
Ο Χορός του Ζαλόγγου αποτελεί ένα ιδιαίτερα εντυπωσιακό ιστορικό περιστατικό, που συνέβη 18 χρόνια πριν την Ελληνική Επανάσταση του 1821, περί το τέλος του Δεκεμβρίου του 1803 (π.ημ.), στην κορυφή του όρους Ζάλογγο, εξ ου και η ονομασία του.
Κατέληξε «εν χορώ» σε μια ομαδική αυτοθυσία ορεσίβιων γυναικών της περιοχής Σουλίου, όπως μαρτυρούν Έλληνες και ξένοι ιστορικοί της περιόδου εκείνης.
Οι φήμες του συγκινητικού αυτού γεγονότος κάλυψαν πολύ γρήγορα όχι μόνο τον τουρκοκρατούμενο ελλαδικό χώρο, αλλά ήταν αυτές που κυριαρχούσαν στις ειδήσεις των Φιλελλήνων στην Ευρώπη κατά την έναρξη της ελληνικής επανάστασης, λαμβάνοντας μάλιστα ιδιαίτερες συγκινησιακές φορτίσεις και διαστάσεις θαυμασμού, εξιδανικεύοντάς το.
Το γεγονός αυτό ανάγεται στις μάχες που έδωσαν τα εκστρατευτικά σώματα του Αλή Πασά όταν αποφάσισε να καταστείλει τους Σουλιώτες που «λυμαίνονταν» περιοχές του Πασαληκίου των Ιωαννίνων.
Κατά τις τελευταίες εκείνες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις, τέταρτες κατά σειρά, όταν περικυκλώθηκαν κάποια εναπομείναντα εκεί γυναικόπαιδα των Σουλιωτών, που είχαν καταφύγει στο υφιστάμενο ομώνυμο μοναστήρι, Μονή του Ζαλόγγου, που προκειμένου να μην υποστούν την αιχμαλωσία και άλλους εξευτελισμούς, αποφάσισαν να ριφθούν σε παρακείμενο γκρεμό, (φαράγγι), όπως και έπραξαν χορεύοντας και ρίχνοντας προηγουμένως τα βρέφη που κρατούσαν στην αγκαλιά τους.
Λαός Αδούλωτος
Οι Σουλιώτες, στην όλη σύνθεσή τους, ξαναζωντάνεψαν την αρχαία Σπάρτη. Λαός αδούλωτος και αντιστασιακός, του οποίου η παράδοση και το περιβάλλον δεν βοηθούσαν τις τέχνες, στις αρχές ζούσαν στις σπηλιές και στους λόγγους.
Σιγά σιγά υψώθηκαν στις πλαγιές λίγα σπιτάκια με το θολωτό κατώι και τον γεμάτο πολεμίστρες μεγάλο οντά. Αργότερα υψώθηκαν και οι πύργοι των καπετάνιων. Έτσι σχηματίστηκε το Τετραχώρι: Το Σούλι, η Σαμονίβα, η Κιάφα και ο Αβαρίκος. Έτσι, αργότερα, σχηματίστηκε το Εφταχώρι: Το Τσεκουράτι, το Περιχάτι, το Αλποχώρι, το Τσιφλίκι, η Βίλια, οι Κουτάτες και η Γκιονάλα. Κι έτσι δημιουργήθηκε η Συμπολιτεία του Σουλίου.
Μια μικρή κοιλάδα, ανάμεσα σε αδιαπέραστα βουνά. Ψηλά, μια στενή λουρίδα ουρανού. Κάτω η γη, με τη σκόνη των αιώνων.
π. Ηλίας Μάκος