Ανακαινίζεται το ιστορικό Μοναστήρι της Στούπαινας Ιωαννίνων
Του π. Ηλία Μάκου
Σε πορεία ανακαίνισης είναι το ιστορικό Μοναστήρι της Κοιμήσεως Θεοτόκου Περιβλέπτου Ιωαννίνων ή Στούπαινας, όπως επικράτησε να ονομάζεται, που έχει αναγνωριστεί ως πολιτιστικό μνημείο.
Αυτή την περίοδο γίνονται από την Περιφέρεια Ηπείρου εργασίες στους τρούλους του ναού, που περιλαμβάνουν περιμετρικό τσιμέντωμα, καθαρισμό τρούλων με αέρα υπό πίεση και στρώσεις ασβεστοκονιάματος.
Το προσκύνημα σ' αυτό το μοναστήρι, που έχει αναγνωριστεί ως πολιτιστικό μνημείο, είναι χαρίζει στον προσκυνητή ένα κροτάλισμα στην πόρτα της καρδιάς και μια ισορροπία και μια μακαριότητα της ψυχής.
Το μοναστικό πνεύμα τα τελευταία χρόνια ανθεί στην περιοχή των Ιωαννίνων, καθώς ο Μητροπολίτης Μάξιμος μεριμνά ιδιαίτερα για την αναστήλωση και των επάνδρωση των μοναστηριών, κάτι, που φαίνεται και στην πράξη. Και δεν το κάνει τυπικά, αλλά γιατί πιστεύει στην αξία και στην προσφορά του μοναχισμού, που δεν αναφέρεται σε κάτι απόκοσμο, αλλά αντίθετα υπηρετεί την επι-κοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό, δηλαδή μας δείχνει το δρόμο προς τον αληθινό κόσμο.
Η Μονή της Περιβλέπτου ήταν εγκαταλελειμμένη, αλλά πλέον έχει αποκτήσει ένα μέρος της παλαιάς αίγλης της, καθώς ανακατασκευάστηκαν κτίρια και εργασίες βρίσκονται σε εξέλιξη, ενώ συντηρούνται οι παλιές αγιογραφίες του ναού, οι οποίες τοιχογραφήθηκαν το 1734. Το μάτι δεν μπορεί να μην εστιάσει και στο τέμπλο, που είναι παλαιότατο και επίχρυσο.
Και όλα αυτά με την ανακαινιστική δύναμη και το ενδιαφέρον του πρωτοσυγκέλλου της Μητρόπολης Ιωαννίνων, που ενεργοποίησε και φίλους της Μονής. Και το αποτέλεσμα η Μονή από τη νάρκη να έχει περάσει στη δημιουργική αστραπή και στη λειτουργική αναγέννηση (κάθε Σάββατο ο π. Θωμάς τελεί θεία λειτουργία).
Η μοναχή Μαριάμ, μια μορφή ήρεμη, στοχαστική και ευγενική, από τα λίγα λόγια, που μας είπε, καταλάβαμε ότι οφείλουμε να αναζητούμε στη ζωή μας διαρκώς το φως, που θα διατηρεί ζωντανή την ουράνια θύμηση. Τουλάχιστον εκείνη, αυτό πράττει.
Το 1724 χτίστηκε η Ιερά Μονή, όπως μαρτυρούν σχετικές επιγραφές με χρήματα μιας πλούσιας γυναίκας, της οποίας δεν έχει διασωθεί το όνομά της, αλλά αποκαλείται «Στούπαινα» από το επίθετο του άντρα της.
Σύμφωνα με την παράδοση μεταφέρθηκε από τη θέση «Πηγαδούλια», όπου υπήρχε Μονή ιδρυμένη το 900 μ.Χ.
Μάλιστα λέγεται ότι η εικόνα της Παναγίας από το «Παλαιομονάστηρο» μετακινούνταν μόνη της στο σημείο, όπου σήμερα είναι η Μονή, και ένα φως καθοδηγούσε τους πιστούς να την ανακαλύψουν.
Η ανθρώπινη διάνοια οδηγεί σ’ ένα τέρμα και δεν μπορεί να εξηγήσει τα υπέρλογα. Εδώ χρειάζεται κάτι πέρα από το τέρμα.
Πρέπει η λογική να γίνει δύναμη. Χρειάζεται το πλήρωμα των καρδιών.
Το καθολικό της Μονής είναι μονόκλιτη βασιλική με τέσσερις εσωτερικούς θόλους, οι αγιογραφίες, που έχουν υποστεί πολλές φθορές στην πάροδο του χρόνου, ανάγονται στο πρώτο τέταρτο του 18ου αιώνα, ενώ της ίδιας εποχής είναι και το ξυλόγλυπτο τέμπλο.
Αυτό το τέμπλο έχει μια πρωτοτυπία: Η Παναγία εικονίζεται μ’ ένα βλέμμα αυστηρό, ελεγκτικό, επιβλητικό και όχι πράο, όπως συνηθίζεται.
Στην ακμή της η Μονή έφτασε να φιλοξενεί σαράντα μοναχούς, ενώ καταστράφηκε το 1941, πλην του καθολικού, από τα στρατεύματα Κατοχής, άνδρες των οποίων φρόντισαν να χαράξουν τα ονόματά τους πάνω σε αγιογραφίες, αφήνοντας το κατάμαυρο στίγμα τους.
Σ’ αυτό τον χώρο η πίστη, η ιστορία, η ψυχή και η φύση κλώθονται σε μια μαγική ενότητα.
Το πολύτιμο άρωμα του πνεύματος σε κυκλώνει. Όλα αποκαλύπτουν την ομορφιά και τη σοφία του Θεού.
Και οδηγείσαι σε επίκληση του πόθου της αληθινής ζωής, που χαράζει καινούργιους κόσμους στα τρικυμισμένα πέλαγα.
Και πλημμυρισμένος από το νέκταρ του Θεού, καταλαβαίνεις ότι μέσα σου κρύβεται η αθανασία, μέσα σου φωλιάζει η χαρά.
Και τότε νικάς την πραγματικότητα, κάνοντας τη σάρκα πνεύμα…
Από τα βάθη της μνήμης της Μονής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Περιβλέπτου Ιωαννίνων αναδύεται η αγάπη, που υφαίνεται ανάμεσα στους ανθρώπους και δίνει πάντα πρόθυμη απόκριση σε κάθε κραυγή, που ζητάει βοήθεια, σε κάθε ιαχή αγωνίας…
Και η απόκριση είναι η ψυχική μακαριότητα…
