"Ο Άνθρωπος του Θεού"...

Προβλήθηκε στα Τίρανα η ταινία για τον άγιο Νεκτάριο "Ο Άνθρωπος του Θεού" με αλβανικούς υπότιτλους

Του π. Ηλία Μάκου

Στην αίθουσα νέων της Ορθόδοξης Εκκλησίας στα Τίρανα προβλήθηκε, με υπότιτλους στα αλβανικά, η ταινία "Ο Άνθρωπος του Θεού" αφιερωμένη στον βίο του Αγίου Νεκταρίου Πενταπόης.

Η αίθουσα ήταν κατάμεστη και η συγκίνηση των θεατών μεγάλη από τον κατατρεγμό του Αγίου Νεκταρίου από κακούς και ανασφαλείς και ψευδοευσεβείς ανθρώπους, που του έπλεξαν, όμως στην ψυχή του, την υπομονή, την καρτερία και την αγάπη, ενώ την ίδια στιγμή ο Θεός του χάριζε την αγιότητα!

Οι Ορθόδοξοι της Αλβανίας, μέσα από την οθόνη, είδαν τον άγιο Νεκτάριο, καθαρό και απλό, ανάμεσά τους, όπως τον νοσταλγούσαν. Και ένιωσαν να κατοικεί μέσα στο νου και στην καρδιά τους.

Και δεν ήταν μια φανταστική εικόνα αυτό. Ήταν μια βεβαιότητα και μια δύναμη, η οποία εισέρρευσε στη ζωή και στην ύπαρξη των ανθρώπων, ξεπερνώντας το χρόνο.

Και άνοιξε ένα διάλογο με τους ανθρώπους, σιωπηλός αυτός, μα ενεργός σε πράξεις, προσευχητικοί εκείνοι, με σκοπό το πέρασμα στην αιωνιότητα.

Ο ουρανοδρόμος άγιος Νεκτάριος είναι δίπλα στους πιστούς. Όσοι θέλουν τον βλέπουν, τον γνωρίζουν, τον νιώθουν. Και δείχνει καθημερινό το δρόμο προς την αναζήτηση και την απόλαυση του Θεού.

Πάνω στη ζωή του αγίου Νεκταρίου ψηλαφούμε όχι τον “τύπο των ήλων”, γιατί οι συκοφαντίες σε βάρος του δεν του άφησαν κανένα σημάδι, αλλά αποτυπώματα της αναστημένης ζωής. Σ’ αυτά τα αποτυπώματα με χτυποκάρδι ας αναζητήσουμε τη δική μας ξεχασμένη ίσως και χαμένη ταυτότητα… Ο άγιος Νεκτάριος, όπως δείχνει και η επιτυχημένη ταινία, μέσα κυρίως από τις δοκιμασίες του, καλλιέργησε το ασκητικό ήθος και το γνήσιο φρόνημα. Τα αχνάρια, που χάραξε στην ψυχή του η αρετή και η πίστη, διαμόρφωσαν την προοπτική της αιωνιότητάς του. Έτσι εξηγείται και η μοσχοβολιά των λειψάνων του. Διέκρινε το θέλημα του Θεού μέσα στις μπόρες, όταν καρδιά και νους πάλευαν εντός του. Χωρίς καμία αντίσταση, χωρίς την παραμικρή αργοπορία άφηνε τον εαυτό του στα χέρια του Θεού, στις υπαγορεύσεις του πνεύματός Του. Γι’ αυτό δεν ξεπάγιασε μέσα στον κρυερό βοριά των διώξεων. Δεν πνίγηκε στα κύματα των αδυναμιών. Η σκέψη του, που δε στεκόταν στη δυστυχία, που του φόρτωσαν, αλλά επικεντρωνόταν στο μεγαλείο του Θεού, τον έφερνε κοντά Του. Και ας εκτοξεύονταν γύρω του συκοφαντίες. Ζούσε, ανέπνεε με το ευαγγελικό: «Η δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται». Άφηνε το Θεό να διαβάζει τις ανησυχίες του. Και την ψυχή του, την οποιαδήποτε ώρα, χωρίς αναφορές, χωρίς δικαιολογίες, την αποκάλυπτε γυμνή μπροστά στο Χριστό, που ήταν το απόλυτο, που μαγνήτιζε την ύπαρξή του.

Και ο ορθός τραχύς δρόμος, που διάβηκε ο άγιος Νεκτάριος, τον οδήγησε κατακόρυφα στον Κύριο.