Αυτό τον καιρό, αρκετοί νέοι
από τις επαρχίες Παραμυθιάς και Φιλιατών αναχώρησαν για τη Γερμανία, γιατί εδώ
είχαν έλθει σε αδιέξοδο.
Ή δεν βρίσκουν εργασία
ή από την εργασία, που βρίσκουν, πληρώνονται με λίγα χρήματα και δεν μπορούν να
ανταποκριθούν σε στοιχειώδεις ανάγκες, αφού η ακρίβεια και η ανεργία καλπάζουν. Αλλά και η ζωή στα χωριά πλέον είναι ιδιαίτερα στερητική με τις πολλές ελλείψεις, αφού σε κάποια από αυτά ούτε καφενεία δεν υπάρχουν.
Πηγαίνουν σε
άλλες χώρες, με την ελπίδα να βρουν διέξοδο στις οικονομικές τους ανάγκες. Παρ' ότι γενικά
τώρα τα πράγματα διεθνώς εμφανίζουν δυσκολίες, όσοι μεταναστεύουν
αναζητούν να δημιουργήσουν καλύτερες συνθήκες ζωής.
Η μετανάστευση αποτελούσε και,
δυστυχώς, αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα και της Θεσπρωτίας,
πρόβλημα, που γεννιέται από τις κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες, που
προκαλεί...
Αλλά και οι
εναπομείναντες κάτοικοι στα χωριά της Θεσπρωτίας "πιέζονται", αφού
σχολεία, ιατρεία, ταχυδρομεία και τράπεζες περιοριορίζονται.
Το πρώτο χτύπημα δόθηκε με τον
«Καλλικράτη», που συνένωσε Δήμους, καταργώντας τους παλιούς Καποδιστριακούς, με
αποτέλεσμα να κλείσουν υπηρεσίες οι οποίες έδιναν μία ζωή στα χωριά. Ακολούθησε
η κατάργηση δημόσιων υπηρεσιών όπως Ταχυδρομικά καταστήματα (Μαργαρίτι
Θεσπρωτίας), ενώ υπολειτουργούν τα υπόλοιπα, υποκαταστήματα ΔΟΥ (Παραμυθιά,
Φιλιάτες).
Την ίδια στιγμή, οι μεγάλες
τράπεζες αποσύρθηκαν σχεδόν από όλη την ύπαιθρο, βάζοντας λουκέτο στα
υποκαταστήματα, που διατηρούσαν, όπως στους Φιλιάτες και στην
Παραμυθιά.
Υπό αυτό το πρίσμα, της
μετανάστευσης και της ερήμωσης της επαρχίας, η πολιτεία οφείλει να λάβει άμεσα
μέτρα, ώστε να υπάρξουν οι προϋποθέσεις ευοίωνης προοπτικής για άνετη και
προσοδοφόρα διαβίωση των ανθρώπων στον τόπο τους, από τον οποίον "ουδέν
γλύκιον", σύμφωνα με το αρχαίο ρητό.
π. Ηλίας Μάκος