Του π. Ηλία Μάκου
Με θεία λειτουργία, αγιασμό, επιμνημόσυνη δέηση, κατάθεση στεφάνων, χαιρετισμούς, πανηγυρικό λόγο, χορευτικά τιμήθηκε, την Παρασκευή 23 Αυγούστου, στη μονή Σέλτσου Πηγών Άρτας το ολοκαύτωμα των Σουλιωτών.Εκεί κατέφυγαν τα Χριστούγεννα του 1803, μετά την πτώση του Σουλίου και τον ιστορικό χορό του Ζαλόγγου Πρέβεζας, περίπου 1150 Σουλιώτες, αγωνιστές και γυναικόπαιδα, με επικεφαλής τον Κίτσο και τον Νότη Μπότσαρη.
Ύστερα από μακρά πολιορκία και ηρωική αντίσταση η μονή κυριεύτηκε από τους Τουρκαλβανούς του Αλή πασά τον Απρίλιο του 1804. Κατά την ηρωική έξοδο των Σουλιωτών ελάχιστοι κατόρθωσαν να διασωθούν, μόνο 40 μαχητές, ανάμεσά τους και ο 13χρονος Μάρκος Μπότσαρης με τον πατέρα του Κίτσο Μπότσαρη.
Στα νερά του μανιασμένου Αχελώου προτίμησε να πέσει η Λένω Μπότσαρη και μαζί με αυτή πάνω από 500 γυναικόπαιδα για να μην υποδουλωθούν στα χέρια των εχθρών, ενώ διακόσια και πλέον γυναικόπαιδα γκρεμίστηκαν στο βάραθρο του Πέτακα, πίσω από τη μονή, για να αποφύγουν τον ατιμασμό και την αιχμαλωσία.
***
Στο χαιρετισμό του ο δήμαρχος του δήμου Γ. Καραϊσκάκη Περικλής Μίγδος τόνισε τη σημασία της Μονής Σέλτσου για την περιοχή και ανέφερε ότι η μάχη του Σέλτσου και το ολοκαύτωμα των Σουλιωτών είναι φωτεινό παράδειγμα και δίδαγμα αυτοθυσίας για τις επόμενες γενιές.
Ο βουλευτής της Ν.Δ. Γεώργιος Στύλιος επεσήμανε ότι η Μονή Σέλτσου και η αυτοθυσία των Σουλιωτών είναι ένα διαχρονικό σύμβολο αντίστασης.
Ο πρόεδρος της Αδελφότητας Πηγιωτών Άρτας Χρήστος Καπερώνης σημείωσε την ιστορικότητα της Μονής του Σέλτσου και τις ενέργειες, που έγιναν για την ανάδειξη αυτού του μνημείου.
Σημείωσε ακόμη ότι κλείνουμε ευλαβικά το γόνυ σήμερα, αποτίοντας φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης Προτίμησαν να πεθάνουν λεύτεροι παρά να ζήσουν σκλάβοι. Δεν λιποψύχησαν, δεν λιποτάκτησαν, δεν συμβιβαστήκαν. ΄Έμειναν και πέθαναν ως «Ελεύθεροι πολιορκημένοι» Οφείλουμε να μην ξεχάσουμε ποτέ αυτή την ανείπωτη θυσία τους".
Η ΑΝΑΣΤΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ
Το ανακηρυγμένο από το υπουργείο Πολιτισμού θρησκευτικό μνημείο μεγάλης σπουδαιότητας, η ιστορική Ιερά Μονή Σέλτσου, που συνδέεται με τους αγώνες των Σουλιωτών αναστηλώθηκε πλήρως.
Η Περιφέρεια Ηπείρου αποκατέστησε το μνημείο, κάνοντας, μεταξύ άλλων, σωστικές παρεμβάσεις στο ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που έχει εξαιρετικές αγιογραφίες και τοιχογραφίες, ανακατασκευάζοντας τα κελιά και βελτιώνοντας το δρόμο προς αυτή.
Σύμφωνα με ερευνητές το κτηριακό συγκρότημα της Μονής αρχικά κτίστηκε τον 10ο αιώνα και καταστράφηκε από μεγάλο σεισμό στις αρχές του 15ου, για να ανεγερθεί εκ νέου το 1697.
Το εντυπωσιακό ξυλόγλυπτο τέμπλο έχει χρυσό επίχρισμα, εικόνες αξίας και φυτικό και ζωικό διάκοσμο σε φόντο κυανέρυθρο. Υπάρχει ακόμη και τμήμα των κελιών, που ανακαινίστηκαν.
Η Ιερά Μονή Σέλτσου, όπου οι Σουλιώτες έδωσαν ηρωικές μάχες, είναι μια ζωντανή απόδειξη μέσα στο χρόνο ότι η ωμή και κυνική και ανενδοίαστη βία σε βάρος της ελευθερίας, συντρίβεται, έστω και αν χάνεται ο πόλεμος, στης ψυχής το γρανίτινο βράχο.
Και τότε γίνεται το θαύμα. Μια χούφτα πολιορκημένοι, σέρνονται στο θάνατο για τη γλυκιά πατρίδα, που τη σκέπασε νυχτιά δουλείας. Οι Σουλιώτες έδωσαν αδιάκοπα το παράδειγμα του ηρωισμού και της φιλοπατρίας και αποδείχθηκαν πιστοί φύλακες των αρετών της φυλής.
Γι’ αυτό ακούγεται ιδιαίτερα ορθή και δίκαιη η προτροπή-πρόταση να ενθαρρυνθεί η διοργάνωση, επισκέψεων – εκδρομών στη Μονή Σέλτσου τόσο σχολείων, όσο και τουριστών.
ΤΟ ΚΑΝΤΗΛΙ ΤΗΣ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ
Οι Σουλιώτες λάμπουν στο φως της αιώνιας άνοιξη και κρατούν στα χέρια τους τα λάβαρα της νίκης... Η ζωή τους ολάκερη ήταν αγώνας και φιλοπατρία και αυταπάρνηση και θυσία. Και μας θυμίζει τις ηρωικές στιγμές του έθνους μας.
Είναι το άσβηστο φως, που κρατάει ζωντανό το αιώνιο χρέος, αλλά δεν αφήνει να σβήσει και ο ηρωισμός της ψυχής τους. Κάθε εκδήλωση τιμής γι' αυτούς είναι το στεφάνι το δάφνινο για την ελευθερία, που υπερασπίστηκαν.
Κι ακόμη το βραβείο, γιατί εκπλήρωσαν το καθήκον τους, ως πρωτοπόροι και τίμιοι μαχητές, «υπέρ βωμών και εστιών. Ας...γονατίσουμε..., ας... ασπαστούμε... και ας... προσκυνήσουμε τους Σουλιώτες, ανάβοντας ξανά το καντήλι της Ρωμιοσύνης...
