Στις 22 Ιουνίου έχει προγραμματιστεί η εκδήλωση των "Τσάμηδων" στα σύνορα, για τη δήθεν "γενοκτονία" τους, από την οποία, όπως υποστηρίζουν, συμπληρώνονται 75 χρόνια. Θα συγκεντρωθούν, στο "μνημείο" Κλογκέρι των Αγίων Σαράντα, όπου υποτίθεται είναι ο τόπος της "γενοκτονίας". Σε ανακοίνωση στο Facebook ο σύνδεσμος "Τσαμερία" και το κόμα των "Τσάμηδων" (PDIU) αναφέρουν ότι θα φθάσουν και μέχρι την Κονίσπολη, στα ελληνοαλβανικά σύνορα του Μαυροματίου, ωστόσο, όπως συνέβη και πέρυσι, δεν φαίνεται να γίνει κάτι τέτοιο, εκτός αν η πολιτική αναστάτωση στην Αλβανία οδηγήσει σε αδιαφορία τις αρχές και δεν τους εμποδίσουν.
ΧΩΡΙΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ
Οι εκδηλώσεις των "Τσάμηδων" δεν έχουν ιστορικό περιεχόμενο. Πότε, πού και από ποιον σφαγιάστηκαν 5.000 «Τσάμηδες»; Αντίθετα τα εγκλήματα των ίδιων στη Θεσπρωτία κατά την περίοδο της Κατοχής, αλλά και νωρίτερα, αποτελούν ακόμη ανοιχτές πληγές. Και οι ηγέτες τους στην Αλβανία πρέπει να καταλάβουν ότι με απροκάλυπτα εξτρεμιστικές ενέργειες δεν κερδίζουν τίποτε επί της ουσίας. Φαίνεται πως ενδιαφέρονται να ενισχύονται στο εσωτερικό κομματικό παιχνίδι της Αλβανίας...
Η ΑΛΗΘΕΙΑ
Οι «Τσάμηδες» συνεργάσθηκαν με τους Ιταλούς και τους Γερμανούς κατακτητές. Τον Ιούλιο του 1942, υπό την καθοδήγηση του J. Dino, γαμπρού του τότε Αλβανού πρωθυπουργού S. Verlatsi, οι Τσάμηδες συγκρότησαν την K.S.I.L.I.A. («Αλβανικό Σύστημα Πολιτικής Διοικήσεως») με 14 τάγματα, έχοντας ως κύριο στόχο τους την εξολόθρευση του ελληνικού πληθυσμού στην περιοχή της Θεσπρωτίας, Μετά τη συνθηκολόγηση των Ιταλών το 1943, οι «Τσάμηδες» πέρασαν στο στρατόπεδο των Γερμανών. Οργανώθηκε ένα ειδικό στρατιωτικό τμήμα των «Τσάμηδων» με γερμανικές στολές. Στη εφημερίδα των Τιράνων "Bashkimi i Kombit" (14.3.1944) δημοσιεύθηκαν οι κοινές ενέργειες των «Τσάμηδων» με τους Ναζί το Φεβρουάριο του 1944, που είχαν ως τραγικό αποτέλεσμα την πυρπόληση 25.000 σπιτιών και τη δημιουργία 100.000 προσφύγων. Μετά την αποχώρηση των Γερμανών, οι «Τσάμηδες» συναισθανόμενοι τις συνέπειες από την συμπεριφορά τους στη διάρκεια της Κατοχής, αναζήτησαν προστασία στην Αλβανία. 18.000 άτομα εγκατέλειψαν την Ελλάδα, ενώ με βάση τα στοιχεία της απογραφής της 7/4/1951, είχαν παραμείνει στην Ελλάδα 123 «Τσάμηδες». Μετά την αποχώρησή τους κατηγορήθηκαν για αξιόποινες πράξεις και για συνεργασία με τις κατοχικές δυνάμεις. Το Ειδικό Δικαστήριο Δοσίλογων των Ιωαννίνων, εξέδωσε μέχρι το 1948, χίλιες επτακόσιες και πλέον καταδικαστικές αποφάσεις εις βάρος των «Τσάμηδων», με ποινή για πολλούς εξ' αυτών το θάνατο. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε η απαλλοτρίωση και διανομή των περιουσιών των «Τσάμηδων», η οποία επεβλήθη από την ανάγκη εποικισμού των περιοχών, ενώ υλοποιήθηκε και η διαδικασία για την αφαίρεση της ιθαγένειας. Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης της Αλβανίας από τους Χότζα και Αλία το ζήτημα των «Τσάμηδων» πέρασε ουσιαστικά στο περιθώριο. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι ο Χότζα τους αντιμετώπισε στην αρχή που κατέφυγαν στην Αλβανία με δυσπιστία, αφού θεωρήθηκαν συνεργάτες των Ιταλών και γι’ αυτό ένα μέρος τους μετακινήθηκε προς τα βόρεια της χώρας, στο Δυρράχιο, στο Φίερι και την Αυλώνα. Μετά από όλο αυτό το διάστημα της σιωπής γύρω από τους «Τσάμηδες», με την πτώση του κομμουνισμού στην Αλβανία το 1991, το ζήτημά τους επανήλθε στην επικαιρότητα και παραμένει ένα πρόβλημα, που ανακύπτει συχνά.