Λαθρομετανάστες, όχι μεγάλος αριθμός, εγκαταβιώνουν στο δασάκι Ηγουμενίτσας, πάνω από το νέο λιμάνι, στην περιοχή Λαδοχωρίου. Και δεν είναι μεγάλος ο αριθμός, γιατί η τοπική αστυνομία, κάνοντας άριστα τη δουλειά της, τους συλλαμβάνει και τους επαναπροωθεί αρμοδίως. Ωστόσο έρχονται άλλοι. Προέρχονται κυρίως από τα προσφυγικά κέντρα της Ηπείρου ή τους μεταφέρουν κυκλώματα από την Αθήνα. Το όνειρό τους να ταξιδέψουν παράνομα στην Ευρώπη, μέσω του λιμανιού Ηγουμενίτσας. Και πραγματικά, έχουν κάθε δικαίωμα να διεκδικήσουν μια καλύτερη ζωή και τη δικαιούνται. Πονεμένες ψυχές είναι, που ψάχνουν να βρουν ένα φως ελπίδας, μια ηλιαχτίδα αληθινής ζωής. Ωστόσο, για να βρουν διέξοδο, πρέπει να υπάρξουν αποφάσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο, που και τα προβλήματα θα αντιμετωπίσουν, τα οποία δημιουργούνται από την ανεξέλεγκτη έλευσή τους, αλλά και ο ανθρωπισμός, που είναι πυλώνας του πολιτισμένου κόσμου, να μην υποχωρήσει, καθώς οι συνάνθρωποι αυτοί δεν είναι είναι επιτρεπτό να ζουν . Προς το παρόν, δεν διαφαίνεται καμία δυνατότητα να υπάρξει επανάληψη της αφόρητης κατάστασης, που είχε δημιουργηθεί το 2010 με τη συσσώρευση στο δασάκι εκατοντάδων λαθρομεταναστών, που είχαν στήσει σκηνές. Τότε ήταν συχνές οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας των κατοίκων, μέχρις ότου αποφασίστηκε σε κεντρικό επίπεδο η αστυνομία να κάνει επιχείρηση-σκούπα. Οι μη νόμιμοι μετανάστες είχαν αφήσει πίσω τους, εκτός από τις κλοπές σε σπίτια και καταστήματα, αφού πεινούσαν, και τόνους από σκουπίδια.