Τρισάγιο στον τάφο του αείμνηστου Κονίτσης Σεβαστιανού
Λήψη συνδέσμου
Facebook
Twitter
Pinterest
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
Άλλες εφαρμογές
Είκοσι τέσσερα χρόνια μετά την κοίμηση (12-12-1994) του αλησμόνητου Μητροπολίτη Κονίτσης Σεβαστιανού, που είχε πρωτοστατήσει για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Βορειοηπειρωτών, τελέστηκε, την Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2018, τρισάγιο στον τάφο του, που βρίσκεται στο προαύλιο της Μονής Μολυβδοσκεπάστου (πάνω στα ελληνοαλβανικά σύνορα), από τον άξιο διάδοχό του Μητροπολίτη Ανδρέα, που ακολουθεί τα αχνάρια του. Προηγήθηκε θεία λειτουργία στο καθολικό του μοναστηριού, ιερουργούντος του Σεβασμιώτατου Ανδρέα. Κατά το τρισάγιο, όπου συγκεντρώθηκαν πνευματικοπαίδια του μακαριστού Σεβαστιανού και συνοδοιπόροι του, όλοι ξαναθυμήθηκαν τον φλογερό αγωνιστή της πίστης, που κρατούσε ψηλά και ακηλίδωτες, με το ήθος και το έργο του, τις σημαίες της Ορθοδοξίας και της Πατρίδας. Το μεσημέρι προσκύνησε στον τάφο του Σεβαστιανού και ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος, που μίλησε γι' αυτόν με συγκίνηση και θαυμασμό, συνοδευόμενος από τον αρχηγό ΓΕΣ αντιστράτηγο Αλκιβιάδη Στεφανή, καθώς επισκέφτηκαν το ακριτικό φυλάκιο της Μολυβδοσκέπαστης. Τον αοίδιμο Σεβαστινό πολλοί είναι αυτοί, που δεν τον ξεχνούν στην Ελλάδα και εκτός αυτής, αλλά και στη Βόρειο Ήπειρο, γιατί υπήρξε μια χαρισματική μορφή. Μια
αιθέρια, ωραία, ευγενικιά, καλαίσθητη ψυχή. Μια καρδιά γεμάτη αγάπη και στοργή και δύναμη. Αυτή τον έστρεψε προς το δράμα των αδελφών Βορειοηπειρωτών, που ζούσαν τυραννισμένοι και υποδουλωμένοι. Και το μειλίχιο, γλυκύτατο πρόσωπό του, άστραφτε όταν προμαχούσε για το δίκιο τους. Καθρεφτιζόταν σ' αυτόν η ανταύγεια ενός άλλου άυλου κόσμου, καθώς η ιεροπρεπής παρουσία του, που ήταν "Χριστού ευωδία", στήριζε τους πονεμένους και αφόπλιζε τους κακόπιστους. Το μετερίζι του για την υπεράσπιση των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου, το παρέλαβε, με τη θέληση εκείνου, ο Μητροπολίτης Ανδρέας. Και δεν εγκατέλειψε το όραμά του, δεν το άφησε να μαραθεί, αλλά συνεχίζει απτόητος να μάχεται για τη δικαίωση των αγώνων του προκατόχου του. Πόσο ταιριάζει στον μακαριστό Σεβαστιανό το:"Ένας καλός ιερωμένος είναι ένα από τα καλύτερα δώρα του Θεού στον κόσμο".
αιθέρια, ωραία, ευγενικιά, καλαίσθητη ψυχή. Μια καρδιά γεμάτη αγάπη και στοργή και δύναμη. Αυτή τον έστρεψε προς το δράμα των αδελφών Βορειοηπειρωτών, που ζούσαν τυραννισμένοι και υποδουλωμένοι. Και το μειλίχιο, γλυκύτατο πρόσωπό του, άστραφτε όταν προμαχούσε για το δίκιο τους. Καθρεφτιζόταν σ' αυτόν η ανταύγεια ενός άλλου άυλου κόσμου, καθώς η ιεροπρεπής παρουσία του, που ήταν "Χριστού ευωδία", στήριζε τους πονεμένους και αφόπλιζε τους κακόπιστους. Το μετερίζι του για την υπεράσπιση των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου, το παρέλαβε, με τη θέληση εκείνου, ο Μητροπολίτης Ανδρέας. Και δεν εγκατέλειψε το όραμά του, δεν το άφησε να μαραθεί, αλλά συνεχίζει απτόητος να μάχεται για τη δικαίωση των αγώνων του προκατόχου του. Πόσο ταιριάζει στον μακαριστό Σεβαστιανό το:"Ένας καλός ιερωμένος είναι ένα από τα καλύτερα δώρα του Θεού στον κόσμο".