Πλήθος προσκυνητών στο "Μετέωρο" της Ηπείρου, τον Άγιο Μηνά Κοκκινολιθαρίου

Πλήθος προσκυνητών συνέρρευσε στο "Μετέωρο" της Ηπείρου, τον Άγιο Μηνά Κοκκινολιθαρίου Θεσπρωτίας. "Σκαρφάλωσαν" πάνω στον κοφτερό βράχο, όπου σώζεται το καθολικό της Μονής, που αποτελεί μετόχι της μονής Γηρομερίου (από το 1667 με σιγίλλιο του Πατριάρχη Παρθενίου Δ΄) και το οποίο είναι ένα από τα πλέον γραφικά αξιοθέατα  του νομού,  αλλά και της Ηπείρου γενικότερα. Την παραμονή 10 Νοεμβρίου 2011 εψάλη εσπερινός και ανήμερα στη θεία λειτουργία, όπου προεξήρχε ο αρχιμανδρίτης της Μονής  Γηρομερίου π. Αλέξιος, πλαισιούμενος από εφημερίους, ενώ στο ψαλτήρι ήταν  ο ηγούμενος π. Μεθόδιος και ο αρχιμανδρίτης π. Σεραφείμ. Η Μονή του Αγίου Μηνά στο Κοκκινολιθάρι, που θεωρείται θαυματουργή,  προσελκύει, σε όλη τη διάρκεια του χρόνου, πιστούς από διάφορα μέρη της Ελλάδας. Στο κήρυγμά του, ανήμερα του αγίου Μηνά ο π. Αλέξιος τόνισε, μεταξύ άλλων, ότι χρειάζεται η κοινωνία μας πολλούς καλούς Σαμαρείτες να δείξουν έμπρακτη αγάπη. Τα λόγια χωρίς ωραίες πράξης είναι έκφραση εσωτερικής ψυχρότητας και αδιαφορίας. Και πρόσθεσε: Ο Άγιος Μηνάς, που μαρτύρησε για την πίστη του
Χριστού, προσφέρει διαχρονικά τις υπηρεσίες του ως Καλός Σαμαρείτης, που με το αίμα του σφράγισε την αγάπη της καρδιάς του και λειτουργεί η ζωή του ως πνευματικό θεραπευτήριο για όλους τους ανθρώπους.
ΕΝΑΣ ΛΥΧΝΟΣ...
Όπως υψώνεται στον απότομο και τραχύ βράχο, η Μονή, μοιάζει σαν το φανάρι, που πρέπει να έχουμε πάντοτε μαζί μας στη σκληρή οδοιπορία , στα στενά και δυσκολοπέραστα μονοπάτια της ζωής. Και μας θυμίζει ότι η καθημερινότητα, είναι νύχτα βαθιά και ολοσκότεινη, χωρίς το νόμο του Θεού, το μοναδικό λυχνάρι.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ
Η  ιστορία της Μονής Κοκκινολιθαρίου χάνεται στα βάθη των αιώνων και καλύπτεται με πλήθος θρύλων και παραδόσεων, που διατηρήθηκαν από γενεά σε γενεά ως τις ημέρες μας. Εικάζεται ότι η αρχική ονομασία ήταν Εικονολιθάρι, επειδή κάποτε, βρέθηκε η εικόνα του αγίου Μηνά επάνω στον βράχο και κατόπιν κτίστηκε ο ναός στο όνομά του. Άλλη παράδοση λέγει ότι ο βράχος, όπου βρίσκεται ο ναός του Αγίου Μηνά, ήταν σε υψηλότερο σημείο. Κάποτε αποκολλήθηκε από την αρχική του θέση και θαυματουργικά στάθηκε στο μέρος όπου είναι τώρα, με τα κτίσματα επάνω του, χωρίς να πάθουν τίποτε. Διαφορετική εκδοχή αυτής της παραδόσεως αναφέρει, ότι όλος ο τόπος γύρω από τον άγιο Μηνά βούλιαξε κάποτε και έμεινε μόνον ο ναός. Πριν από την κατασκευή του σημερινού κωδωνοστασίου το έτος 1888 και της πέτρινης σκάλας, η πρόσβαση στην κορυφή του βράχου γινόταν με καλάθι προσαρτημένο σε τροχαλία με σχοινί.