Οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι Θεσπρωτίας έδωσαν χρώμα στο 1ο Αντάμωμα Θεσπρωτών

Δώδεκα Πολιτιστικοί Σύλλογοι της Θεσπρωτίας έδωσαν χρώμα στο 1ο Αντάμωμα Θεσπρωτών, που ήταν μια μουσικοχορευτική παράσταση, η οποία έγινε την Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου, μέσα στο χώρο του παλαιού λιμένα  της Ηγουμενίτσας. Η συμμετοχή των Πολιτιστικών Συλλόγων Κεραμίτσας, Νέας Σελεύκειας, Παραποτάμου, Πέρδικας, Πλαταριάς, Φιλιατών, Βλάχων, Σαρακατσαναίων και Ρένας Κώτσιου, Ηγουμενίτσας, Παραμυθιάς και Γκραικοχωρίου, καθώς και η Βυζαντινή Χορωδία του ναού Ευαγγελίστριας Ηγουμενίτσας, ανέδειξε το παραδοσιακό κομμάτι της Θεσπρωτίας, που ακόμη είναι ζωντανό και κληροδοτείται από γενιά σε γενιά, αποτελώντας φάρο για το μέλλον. Αξίζει να σημειωθεί η εργώδης προσπάθεια πολλών για την υλοποίηση του Ανταμώματος, αλλά κυρίως η συμβολή του προέδρου του Φιλοπρόοδου Ομίλου Γκραικοχωρίου Γιώργου Ματρατούκα. Mεταξύ των παρισταμένων ο βουλευτής Βασίλης Γιόγιακας, ο αντιπεριφερειάρχης Θωμάς Πιτούλης, ο εκπρόσωπος της Μητροπόλεως Παραμυθίας πρωτοπρεσβύτερος-θεολόγος π.  Ελευθέριος Κωνσταντής, ο πρόεδρος του ΟΛΗΓ Ανδρέας Νταής, ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Φιλιατών Χρήστος Γκίζας, αντιδήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι των τριών δήμων του νομού, ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Θεσπρωτίας Αλέκος Πάσχος κ. ά. Και σ' αυτή την εκδήλωση, το υλικό της οποίας θα χρησιμοποιηθεί  για τη δημιουργία τηλεοπτικών εκπομπών και την τουριστική προβολή του τόπου, αναδείχθηκε το μήνυμα ότι η αδιάκοπη επαφή με τις ρίζες μας δε γκρεμίζεται τόσο εύκολα  και ούτε παρερμηνεύονται οι αξίες, γιατί η παράδοση διασώζει στο διάβα του χρόνου ιδέες, ήθη, έθιμα, γλώσσα, ταυτότητα, την ίδια την ύπαρξή μας. Μπορεί η παράδοση να ανήκει στο παρελθόν και αυτό σημαίνει ότι είναι δημιούργημα

συγκεκριμένων κοινωνικών συνθηκών. Η κοινωνία όμως δεν είναι στατική, αλλάζει, εξελίσσεται και παράλληλα απομακρύνεται από τα πρότυπα του παρελθόντος. Έτσι η παράδοση είναι η παρουσία  μέσα στο χρόνο και τελικά σημαίνει την επιλογή του καλού. Με την παράδοση ο άνθρωπος δυναμώνει τη συνείδηση του, νιώθει κοντά του και μέσα του τους προγόνους του και χαιρόμενος και λυπούμενος μαζί τους, βλέποντας σ’ αυτούς τα ίδια αισθήματα, τις ίδιες συνήθειες, τις ίδιες αδυναμίες, τις ίδιες ανησυχίες, τους ίδιους στοχασμούς που βρίσκει μέσα στον εαυτό του.