Τιμήθηκε η αυτοθυσία των Σουλιωτισσών στο χορό του Ζαλόγγου

“O ηρωικός βράχος, ως τόπος ξεχωριστός, πάνω στο οποίο κατασκεύασε το "Μνημείο του Ζαλόγγου" ο γλύπτης Ζογγολόπολος, πρέπει να νοηματοδοτεί τη ζωή μας και να μας υπενθυμίζει το χρέος μας απέναντι σε αυτές τις ηρωικές μορφές. Αξίζει να τιμούμε αυτή τη περίοδο. Το έχουμε ανάγκη όλοι μας. Το έχει ανάγκη η πατρίδα μας”, τόνισε μεταξύ άλλων η ομιλήτρια Ελευθερία Αγγέλη κατά την εκδήλωση τιμής και μνήμης της αυτοθυσία των Σουλιωτισσών. Στον βράχο του Ζαλόγγου, τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση και έγινε κατάθεση στεφάνων στο μνημείο. Ο θάνατος των Σουλιωτισσών στο Ζάλογγο θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες πράξεις αυτοθυσίας της προεπαναστατικής περιόδου. Η ιστορικός Μαρία Ρεπούση, αμφισβήτησε με τον τρόπο της το ιστορικό γεγονός, χαρακτηρίζοντάς το «εθνικό μύθο». Πάντως αρκετές είναι οι αναφορές στο γεγονός από ιστορικούς, αλλά και περιηγητές της εποχής στην περιοχή που κατέγραψαν τις πληροφορίες. Στις αναφορές αυτές, υπάρχουν λεπτομέρειες που διαφέρουν, όπως ο αριθμός των γυναικών και το κατά πόσο υπήρξε χορός πριν από την πτώση. Όμως, το ιστορικό γεγονός της αυτοθυσίας, για να μην πέσουν σκλάβες μαζί με τα παιδιά τους στα χέρια των Τούρκων, επιβεβαιώνεται από όλους. Για να αποφύγουν τη σκλαβιά και τους αναπόφευκτους βιασμούς, αποφάσισαν να δώσουν τέλος στη ζωή τους, αλλά και στη ζωή των παιδιών τους. Υπολογίζεται ότι μία μία, στέκονταν στην άκρη του γκρεμού. Έριχναν πρώτα τα παιδιά τους και στη συνέχεια έπεφταν και αυτές. Λέγεται ότι ήταν πιασμένες από το χέρι, δίνοντας την εντύπωση ότι χορεύουν. Τραγουδούσαν το τραγούδι «Έχε γειά, καημένε κόσμε». Η ιστορική έρευνα για το συγκεκριμένο τραγούδι δείχνει ότι γράφτηκε μετά το περιστατικό.