Η ταπείνωση της Παναγίας είναι η ασφάλεια η δική μας. Του αρχιμ. π. Ιωήλ Κωνστάνταρου

Μέσα σέ λίγες γραμμές, τό Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, τό ὁποῖο ἀναφέρεται στήν κένωση, τήν αὐταπάρνηση καί ἄκρα ταπείνωση τοῦ Θεοῦ Λόγου, προβάλλει καί παρουσιάζει ἐμπρός μας ὅλο τό ἐκπληκτικό μυστήριο τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως. Πρόκειται γιά ἕνα δογματικό καί θεολογικό ἀριστούργημα, πού ἡ θεόπνευστη γραφίδα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, μέσῳ τῶν Φιλιππησίων, μᾶς ἔχει ἀποθησαυρίσει στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ ἄπειρος Θεός, Λόγος τοῦ Πατρός, ὁ Δημιουργός τοῦ παντός, Ἐκεῖνος «δι’ οὗ τά πάντα ἐγένετο», ἔκρυψε τή Θεία Του μεγαλειότητα καί προσέλαβε τήν ἀνθρωπίνη φύση γιά νά μπορεῖ κάθε ἁπλός ἄνθρωπος νά δεῖ καί νά μιλήσει μέ τόν Θεό Του, χωρίς νά Τόν φοβᾶται. Ἔτσι, ἔγινε ἄνθρωπος, ὅμοιος μέ ἐμᾶς, χωρίς ἁμαρτία, καί ἔζησε ἀνάμεσά μας καί συναναστράφηκε μαζί μας σάν ἕνας ἀπό ἐμᾶς, ἐνῶ ἦταν ὁ Θεός μας. Ἀσύλληπτη ἡ ταπείνωσις καί συγκατάβασίς Του. Γι᾽ αὐτό καί ἄπειρη ὑπῆρξε ἡ ὕψωσις καί ἡ δόξα Του. Ὅσο χαμηλά κατέβηκε μέ τήν Ἐνανθρώπηση καί τήν κάθοδό Του στόν ᾅδη, τόσο ὑψηλά ἀνῆλθε μέ τήν Ἀνάσταση καί τήν Ἀνάληψή Του! Ὁ Θεός Πατήρ ὑπερύψωσε τόν Υἱόν Του καί ὡς ἄνθρωπο· δηλαδή, τήν ἀνθρωπίνη φύση τοῦ Υἱοῦ Του στήν ἐξουσία καί τιμή τῆς Θεότητος. Τῆς δίνει αὐτόν τοῦτον τόν θρόνον τῆς Θεότητος καί πᾶσαν τήν ἐξουσίαν τῆς Θεότητος! «Ἐδόθη μοι, εἶπε ὁ Χριστός, πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καί ἐπί γῆς» (Ματθ. κη´, 18). Ἀλλά τήν πορεία τῆς ὑψώσεως, τιμῆς καί δόξης τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἀκολούθησε καί ἡ Πανάχραντος Μητέρα Του, τῆς ὁποίας τήν ἔνδοξη Κοίμηση καί τήν εἰς οὐρανούς Μετάσταση ἑορτάζει σήμερα ὁλόκληρη ἡ στρατευομένη καί θριαμβεύουσα Ἐκκλησία Του. Ἄν θελήσουμε νά ρίξουμε μία σύντομη ματιά στήν Ὀρθόδοξη Θεολογία καί στήν ἐκκλησιαστική μας ἱστορία σχετικά μέ τό πρόσωπο τῆς Κυρίας Θεοτόκου, θά δοῦμε ὅτι ἀνέκαθεν ἡ Παναγία μας κατεῖχε μία εἰδική θέση μεταξύ τῶν Ἁγίων. Εἶναι ἐκείνη ἡ 2 θαυμαστή προσωπικότητα πού κατέχει διαρκῶς τήν πρώτη θέση μεταξύ τῶν κτισμάτων τοῦ Θεοῦ. Γι᾽αὐτό εἶναι καί ἡ περισσότερο ἐξυμνουμένη καί τετιμημένη μέσα στήν Ἐκκλησία. Εἶναι γιά τούς πιστούς ἡ «τιμιωτέρα τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ»! Καί ἀκριβῶς μέσα σέ αὐτήν τήν ἁγία καί ἱερά παράδοση πού κινοῦνται ἀκαταπαύστως οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας, ἐδίδαξαν, ἀπό τά ἀποστολικά ἀκόμα ἔτη, ὅτι ἡ Παρθένος ἔδωσε σάρκα στόν Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ και ἀδιαφθόρως ἐγέννησε τόν Θεάνθρωπο Κύριο, καί ἄρα εἶναι Θεοτόκος. Τήν ὠνόμασαν ''Θεοτόκον'', διότι ὁ προαιώνιος Θεός–Λόγος ἐχωρήθηκε «ἐν τῇ γαστρί αὐτῆς καί ἐξ αὐτῆς ἀμεταβλήτως» ἔλαβε τήν ἀνθρωπίνη φύση καί ἔγινε κάτι πού δέν ἦταν προηγουμένως, δηλαδή Θεός καί ἄνθρωπος, Θεάνθρωπος. Ἀλλά ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου μας καί Μητέρα τῶν πιστῶν Χριστιανῶν, βρίσκεται τώρα στόν βασιλικό, ἀπαστράπτοντα καί ὑπερκόσμιο θρόνο Της, ὡς Βασίλισσα τοῦ Οὐρανοῦ καί τῆς γῆς πού εἶναι, καί ἀντικρίζει τόν μοναδικό καί ποθητό παμπόθητο Υἱό Της. Στέκεται δίπλα Του, μέ μητρική παρρησία, καί δέεται ἀκατάπαυστα ὑπέρ ὅλου τοῦ κόσμου. Δέεται ἡ Παναγία μας γιά τήν κάθε ψυχή πού θλίβεται, ὥστε νά ὁδεύει μέ ἀσφάλεια τήν ὁδό τῆς σωτηριώδους μετανοίας. Δέεται καί συνάμα μᾶς ὁδηγεῖ στόν εὐλογημένο δρόμο τῆς ταπεινώσεως. Αὐτή ἡ κατά Θεόν ταπείνωσις φέρει τήν ὕψωση καί τή δόξα. Καί ὅσο βαθύτερα ταπεινώνεται ὁ ἄνθρωπος, τόσο καί σέ ὑψηλότερα ἐπίπεδα ἀναβιβάζεται. Ὁ Κύριος, «ὁ τῶν πατρικῶν κόλπων μή χωρισθείς» ἀλλά κενώσας ἑαυτόν καί εὑρεθείς στίς ἀγκάλες τῆς πανάγνου Μητρός, ἐτόνισε· «Ὁ ταπεινῶν ἑαυτόν ὑψωθήσεται». Καί ὁ ἅγιος Ἀπόστολός Του μᾶς ἔδωσε τήν παραγγελίαν· «Ταπεινώθητε ὑπό τήν κραταιάν χεῖρα τοῦ Θεοῦ, ἵνα ὑμᾶς ὑψώσῃ ἐν καιρῷ» (Α´ Πέτρ. ε´, 6). Δηλαδή, ταπεινωθεῖτε κάτω ἀπό τό δυνατό χέρι τοῦ Θεοῦ, γιά νά σᾶς ὑψώσει στόν κατάλληλο χρόνο, ὅταν θά ἀποκαλυφθεῖ ὁ Κύριος. Ἀλλ᾽ ἐκ παραλλήλου πρός τούς λόγους τούτους, βοᾶ καί κράζει τό παράδειγμα αὐτοῦ τοῦ ἴδιου τοῦ Κυρίου. Καί ποιός, λοιπόν, μετά ἀπό αὐτά, θά κρατήσει τούς ἐγωϊσμούς καί τίς ἀλαζονεῖες του καί δέν θά ταπεινωθεῖ; Ταπεινώνεται ὁ Θεός καί δέν θά ταπεινωθοῦν οἱ ἄνθρωποι, ὅσο 3 ἐπίσημοι καί ἐπιφανεῖς κι ἄν εἶναι; Ταπεινώνεται ἡ Παρθένος καί δέν θά ταπεινωθοῦμε ἐμεῖς οἱ πιστοί, τά τέκνα τῆς Κυρίας Θεοτόκου; Ἡ ταπείνωσις εἶναι ἡ ἀσφάλεια. Ἡ ταπείνωσις εἶναι ἡ σωτηρία. Ἡ ταπείνωσις εἶναι ὕψωσις καί ὑπερύψωσις στή θεία δόξα καί τιμή. Εἴθε αὐτές οἱ θερμές Θεομητορικές Της πρεσβεῖες νά σώσουν τόν κόσμο ὁλόκληρο καί νά μᾶς χαρίσουν τό γνήσιο φρόνημα τῆς Ὀρθοδοξίας καί ὀρθοπραξίας μέσα στήν εὐλογημένη ἀτμόσφαιρα τῆς ἁγίας ταπεινώσεως.
Ἀρχιμ. Ἰωήλ Κωνστάνταρος