Βρεθήκαμε πρόσφατα στην ακριτική Μουργκάνα. Βαβούρι, Λιά κ.λπ. Απ' όσους συναντήσαμε ακούσαμε καλά λόγια για τον ιερέα Προκόπιο Αλιγιάννη, ο οποίος για πολλές δεκαετίες υπηρετεί στον έρημο τόπο. Μάλιστα μια κυρία μας είπε: "Είναι παπάς και μπροστάρης, λειτουργός και εργάτης, η ζωή και η φωνή του ξεχασμένου τόπου μας". Τους ιερείς στα θεσπρωτικά χωριά τους νιώθουν ως φίλους και συνεργάτες και πρωτοπόρους σ' όλα τα καλά έργα. Τι τιμή για τους ιερείς αυτή η εκτίμηση του κόσμου, για την οποία πρέπει να βάζουν τα δυνατά τους ώστε να μη τη διαψεύσουν και να κρατούν σε υψηλά επίπεδα την υπόληψη και το γόητρο του κλήρου. Δε βλέπει ο λαός τους ιερωμένους μόνο ως τελεστές ιερών ακολουθιών και νεκροθάφτες, αλλά τους βλέπει και ως ποιμένες και πατέρες. Αξίζουν πολύ οι απλοϊκοί και γνήσιοι παπάδες της υπαίθρου, όταν είναι πραγματικοί λευίτες.