Ένας άρχοντας ψυχής, ο αείμνηστος Αχιλλέας Πιτούλης, δεν είναι πια κοντά μας
Λήψη συνδέσμου
Facebook
Twitter
Pinterest
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
Άλλες εφαρμογές
Ήταν, πραγματικά, άρχοντας ψυχής. Ανυπέρβλητη φυσιογνωμία της Ηγουμενίτσας. Και το απέδειξε 99 ολόκληρα χρόνια, όσο έζησε ο Αχιλλέας Πιτούλης.. Το αετίσιο βλέμμα του και το σπαθάτο κορμί του, δεν ήταν τίποτε άλλο από ένας ζωγραφικός πίνακας της αετίσιας σε πετάγματα και σπαθάτης σε συναισθήματα καρδιάς του. Το κάθε κύτταρό του ήταν πλημμυρισμένο από τις αξίες της ζωής και η ενέργειά του τις ζωντάνευε. Το πάθος του για προσφορά στην κοινωνία, η αγάπη του για τον τόπο του, το θάρρος του χαρακτήρα του, η ξεχωριστή του αισθητική, οι συνεχείς του αναζητήσεις, ακόμη και στα βαθιά γεράματα, και η ξεχωριστή εσωτερική γοητεία του, ήταν κάποια από τα στοιχεία, που τον καθιέρωσαν ως άνθρωπο με κύρος. Με την προσωπικότητά του έπειθε, ενώ ο ενθουσιασμός και οι ιδέες του σε παρέσερναν σε συμπόρευση μαζί του. Πάνω απ' όλα κατόρθωσε να φωτίσει με τις πράξεις του το δρόμο του παρόντος, ώστε να σχεδιαστεί ο δρόμος του μέλλοντος. Η Ηγουμενίτσα φτωχαίνει, αλλά η αγέρωχη μορφή του, ως εικόνα νοητική, θα τριγυρίζει στα σοκάκια της και αν και απών, θα είναι παρών, που θα μας κοιτάει πάντοτε με εκείνη την καθαρή και διαπεραστική ματιά του.
Ήταν, πραγματικά, άρχοντας ψυχής. Ανυπέρβλητη φυσιογνωμία της Ηγουμενίτσας. Και το απέδειξε 99 ολόκληρα χρόνια, όσο έζησε ο Αχιλλέας Πιτούλης.. Το αετίσιο βλέμμα του και το σπαθάτο κορμί του, δεν ήταν τίποτε άλλο από ένας ζωγραφικός πίνακας της αετίσιας σε πετάγματα και σπαθάτης σε συναισθήματα καρδιάς του. Το κάθε κύτταρό του ήταν πλημμυρισμένο από τις αξίες της ζωής και η ενέργειά του τις ζωντάνευε. Το πάθος του για προσφορά στην κοινωνία, η αγάπη του για τον τόπο του, το θάρρος του χαρακτήρα του, η ξεχωριστή του αισθητική, οι συνεχείς του αναζητήσεις, ακόμη και στα βαθιά γεράματα, και η ξεχωριστή εσωτερική γοητεία του, ήταν κάποια από τα στοιχεία, που τον καθιέρωσαν ως άνθρωπο με κύρος. Με την προσωπικότητά του έπειθε, ενώ ο ενθουσιασμός και οι ιδέες του σε παρέσερναν σε συμπόρευση μαζί του. Πάνω απ' όλα κατόρθωσε να φωτίσει με τις πράξεις του το δρόμο του παρόντος, ώστε να σχεδιαστεί ο δρόμος του μέλλοντος. Η Ηγουμενίτσα φτωχαίνει, αλλά η αγέρωχη μορφή του, ως εικόνα νοητική, θα τριγυρίζει στα σοκάκια της και αν και απών, θα είναι παρών, που θα μας κοιτάει πάντοτε με εκείνη την καθαρή και διαπεραστική ματιά του.