Ένα βίντεο της Δέσποινας Σαββίδου, ύμνος για την τρίτη ηλικία και γροθιά στο στομάχι μας... Ετοιμάστηκε στο πλαίσιο του μαθήματος "Συμβουλευτική Ευάλωτων Ομάδων" του ΠΕΣΥΠ Πάτρας με διδάσκουσα τη Βασιλική Σπηλιωτοπούλου και σπουδάστριες την ίδια και τη Νικολίνα Θωμοπούλου. Εκπαιδευτικός η κ. Σαββίδου, με λεύτερο πνεύμα και πολλά μορφωτικά προσόντα, σ' αυτό το βίντεο άνοιξε την αγκαλιά της και τη γέμισε, κάνοντάς τη ολόφωτη και ολόχαρη, με τις ψυχές των ηλικιωμένων, που τόσο μεγάλο ηθικό χρέος έχουμε απέναντί τους, αλλά, που, πολλές φορές, το λησμονούμε. Και κατορθώνει, μ' έναν συγκλονιστικό τρόπο και λόγο, που είναι κατάλληλα επεξεργασμένος και κατασταλαγμένος μέσα της, να αλείψει με λάδι τις πληγές, που τα βόλια της παράνοιάς μας προκαλούν στις ευαίσθητες καρδιές των παππούδων και των γιαγιάδων. Αναμοχλεύει τρυφερά, αλλά ταυτόχρονα και θαρρετά, αυγές και δειλινά της γήινης πορείας, τις θύμησες, που δε σβήνουν, και μας φέρνει απέναντι στο δικό μας φορτίο, αντικριστά στη δική μας ευθύνη. Σ' αυτή τη δουλειά της η Δέσποινα Σαββίδου δείχνει πως ό,τι αγαπάει είναι οι άνθρωποι, και μάλιστα οι γέροντες και οι γερόντισσες, η ζωή και ο αγώνας της επιβίωσης, η καθημερινότητα, το καλημέρα, το καληνύχτα, αλλά και το ξανακαινούργιωμα του εαυτού μας προς την κατεύθυνση της αγαπητικής διάστασης, που είναι το ζητούμενο σ' αυτό τη ζωή και το προαπαιτούμενο για την άλλη ζωή, τη συνεχή. Όλα όσα αγαπάει είναι ο κόσμος ο μικρός, αλλά και ο μέγας, ο αιώνιος...