Χαρμολύπη πάνω από τους τάφους: Τραγούδια με κλαρίνο και δάκρυα στο νεκροταφείο Γηρομερίου!

Χαρμολύπη πάνω από τα μνήματα. Η απουσία της επίγειας παρουσίας των συγγενών σε αυτό τον κόσμο,  πονά και στεναχωρεί, αλλά ταυτόχρονα οι δικοί τους χαίρονται με κλαρίνα και τραγούδια, που αυτοί αγαπούσαν, τη θύμησή τους και προσμένουν την ανάστασή τους. Στο χωριό Γηρομέρι Θεσπρωτίας  αναβίωσε για μια ακόμη χρονιά, τη Δευτέρα του Πάσχα 9 Απριλίου, το μοναδικό ταφικό έθιμο στην Ελλάδα, που έχει τις ρίζες του στις αρχές του 18ου αιώνα. Αμέσως μετά τη θεία λειτουργία στο ναό της Μεταμόρφωσεως  του Σωτήρος του νεκροταφείου και τα τρισάγια από τον ιερέα, κάτοικοι και συγγενείς νεκρών, στάθηκαν με οργανοπαίχτες πάνω από τους τάφους. Οι συγγενείς του νεκρού, παρήγγειλαν το  τραγούδι, που προτιμούσε, όσο ήταν στη ζωή, και ακούστηκε πάνω από τον τάφο του. Με κλαρίνα, ντέφια, λαούτα έσπασε η νεκρική σιωπή των μνημάτων και γιορτάστηκε η Λαμπρή. Και από το νεκροταφείο το γλέντι απλώθηκε σ' όλο το χωριό. Στο συγκεκριμένο δρώμενο η τοπική κοινωνία, που το διατηρεί αδιάκοπα, εξετάζει βαθύτερα τα πράγματα και  ξέρει ότι κάποια από αυτά έχουν διπλή όψη. Είναι σαν να έχουμε να κάνουμε με τις δύο όψεις ενός νομίσματος. Έτσι στο ταφικό έθιμο του Γηρομερίου συνδυάζονται αντίθετοι όροι και έννοιες, χαρά και λύπη,  για να εκφραστεί ένα νόημα καρδιάς.  Ωστόσο για τους κατοίκους του Γηρομερίου, από τη μια είναι η θλίψη για την απώλεια των ανθρώπων τους και από την άλλη η χαρά ξαναγεννημένης επιθυμίας να μην τους ξεχάσουν.