Δεκατριών χρονών παιδάκι. Κυκλοφορούσε με τους γονείς του στον πεζόδρομο της Ηγουμενίτσας. Βρήκαν μια φιλική τους οικογένεια! Τους πρότεινε να καθίσουν στο διπλανό ψητοπωλείο, για να γευματίσουν. Το παιδάκι αντέδρασε ακαριαία. Όχι, εγώ νηστεύω και δε θέλω να χαλάσω τη νηστεία! Και το είπε με μια φλόγα στα μάτια του. Και να μη νήστευε το παιδάκι, δε θα ήταν κάτι τρομερό, μάλλον θα ήταν φυσιολογικό... Το εκπληκτικό, όμως, είναι ότι σε τόσο μικρή ηλικία, έχει συνειδητοποιήσει, κάτι, που δεν κάνουμε εμείς οι μεγαλύτεροι. Ότι η πορεία της ζωής μας έχει αξίες, έχει σταθερές, τις οποίες πρέπει να ακολουθούμε με συνέπεια...