Μια πολύ γλυκιά και τρυφερή γιαγιά, η Αναστασία Διώχνου, έφυγε από τη ζωή...

Μια πολύ γλυκιά και τρυφερή γιαγιά, η Αναστασία Διώχνου, από το Πολύδροσο Σουλίου, αναχώρησε για τα ουράνια. Και δεν έφυγε μόνο πλήρης ημερών, αλλά και γεμάτη από την αγάπη και τη συμπάθεια όλων. Και την άξιζε αυτή τη συμπάθεια και την αγάπη όλων. Προσωπικά τη θαυμάζαμε, γιατί είχε κατορθώσει να ξεφύγει από μίζερες και μικροπρεπείς συμπεριφορές, κόντρα πολλές φορές στο πλειοψηφικό ρεύμα.  Κακό λόγο, δεν έλεγε. Αντίθετα τον καλό λόγο τον είχε στο στόμα της. Έτσι ξεχώριζε και πραγματικά έβγαζε έναν πολιτισμό ασυνήθιστο, που ήταν πηγαίος και απροσποίητος, γι' αυτό και γνήσιος. Σπαθάτη, ειλικρινής και συνεπής στις σχέσεις της, ξένη και εχθρική σε υποκριτικά καμώματα.   Ήταν η τέλεια, κατά την εκτίμησή μας, έκφραση συνετής και καλοσυνάτης γυναίκας. Αρχόντισσα στο κάθε τι... Στο μυαλό, στην καρδιά, στις πράξεις... Δεν πρόκειται να ξεχάσουμε την ηθική στήριξή της σε δύσκολες στιγμές μας, γι' αυτό το ευχαριστώ μας της το στέλνουμε και στον ουρανό, ποτισμένο και στολισμένο  με ανθοπέταλα διαρκούς θύμησης. Και γιατί όχι και ευγνωμοσύνης, για τη λουλουδένια αυτή ύπαρξη, που σε χάιδευε με την ψυχή της.
H. M.