( Σ. Σ.: H εκπαιδευτικός Βασιλική Παππά, υπεύθυνη του Κέντρου Συμβουλευτικής και Προσανατολισμού της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Θεσπρωτίας, έγραψε ένα μηνυματικό ποίημα, αφιερωμένο στον παππού της. Επέστρεψε στο παρελθόν, κοιτάζοντας προς το μέλλον, ανέπνευσε την αύρα, το φίλιο φως, τα αρώματα και τη λιτότητα των δύο αυτών προσώπων και απευθύνει σάλπισμα πνευστῶν, που ακούγεται ως ήχος παλμικός, υψώνοντας σαν πίδακες λέξεις με σημασία απροσμέτρητη. Με μια σφύζουσα ποιητική διατύπωση αφήνει να ξεχυθεί ένα μεγάλο συναίσθημα γιομάτο, υπερπλήρες, χωρίς κενά και δίχως απουσία, φανερό, τηλαυγές, ένα μεγάλο συναίσθημα της υπάρξεως, ένα μεγάλο συναίσθημα της ζωής.
***
Πετάνε οι δράκοι των παραμυθιών παππού;
Ώρα να κάνουμε
ταμείο..ώρα της μνήμης.
Τα παραμύθια του
παππού, έρχονται και ξανάρχονται
ξεθωριασμένα..αλλά
πολύ συχνά.
Ιστορίες ενός
χαμένου Παραδείσου
και μιας αληθινής
ζωής
που έφυγε
ανεπιστρεπτί..
Πού πήγε άραγε αυτή
η ζωή;
Έμεινε εκεί στο
παρελθόν ή
μετατέθηκε στο
μέλλον;
Το καλοκαίρι οι
μνήμες έχονται και ξανάρχονται..
Ιστορίες με μπλε,
μοβ και πορτοκαλί χρώματα.
Ένας φαύλος
κύκλος..
Ιστορίες κλασικές
και διαχρονικές.
Κανείς δεν τις
κατάλαβε, όσο εμείς..
"Πετάνε,
πετάνε οι δράκοι των παραμυθιών παππού;"
"Πετάνε στους
σκονισμένους δρόμους του μυαλού,
περιπλανιούνται και
πετάνε.."
Κοιτάζω γύρω, μια
ψύχρα μπαίνει
απ' το παράθυρο του
νου..
Η ώρα πέρασε -
στοπ..
Παππού ακούς;
Χάθηκε η εποχή που
μας έταζες..
τώρα μας πουλάνε
όνειρα πλαστικά
όνειρα μακριά από
τη γνώση
Καταναλώνοντας το
χρόνο μας για επιβίωση..
Μας εξαθλίωσαν
παππού, ακούς;
Όλα σε θυμίζουν..
κι εμείς θεατές
μιας εποχής που
έφυγε ανεπιστρεπτί
αλλά μιας αλήθειας
που παραμένει
ένας συνεκτικός
κρίκος
που μας διαπιστεύει
στο μέλλον..
Το μέλλον είναι ήδη
εδώ..
Αν και θάθελα να
ήσουν εδώ
με φοβίζει η
επιστροφή στο παρελθόν..
Μακρύ το ταξίδι στη
νύχτα απόψε..
Οι ψυχές δεν
πεθαίνουν τελικά..
Ο θάνατος δεν είναι
το τέλος..
δεν είναι το μαύρο
σκοτάδι..
οι αναμνήσεις
συνεχίζονται
και πέρα από το
θάνατο..
Βασιλική Β. Παππά