Αναγνώστης της "Κάτοψης" μας έστειλε ένα πολύ ενδιαφέρον σχόλιο, για το κουτσομπολιό, που δεν είναι μόνο τοπικό, αλλά γενικό φαινόμενο: "Κάθομαι σε καφετέριες της Ηγουμενίτσας ή στο καφενείο του χωριού μου και του χωριού της γυναίκας μου στη Θεσπρωτία, και διαπιστώνω ότι οι πάντες και τα πάντα περνούν από το ψιλό κόσκινο της κριτικής των θαμώνων. Αναλύεται στα γρήγορα η οικονομική κατάσταση κάποιου, η ηθική του υπόσταση, ο χαρακτήρας του, η οικογένειά του κ.λπ. Ύστερα έρχεται η σειρά του άλλου, ύστερα άλλης και δεν έχει τελειωμό. Κάθε φορά μένω κατάπληκτος με τον πλούτο των "πληροφοριών", που φθάνουν στ' αυτιά μου, χωρίς να το θέλω ή λέτε να το θέλω κατά βάθος; Μια φορά καθόμουν σε μια τέτοια παρέα και τους άκουγα αμίλητος... Μόλις σηκώθηκα να φύγω, τους είπα με ευγένεια: "Ας είστε επιεικείς μαζί μου...". Σκέφτηκα, όμως στη συνέχεια ότι το κουτσομπολιό δεν έχει επιείκεια. Ο κουτσομπόλης -τις γυναίκες θεωρούμε κουτσομπόλες, αλλά εμείς οι άνδρες δεν υστερούμε καθόλου ή και τις ξεπερνάμε πολλές φορές- λέει, χωρίς να ιδρώνει καθόλου το αφτί του και χωρίς να ξέρει και πολλά πράγματα, απλώς καμώνεται πως ξέρει, τα χειρότερα σε βάρος κάποιου. Αν τον σπιλώνει άδικα, τι τον νοιάζει; Αλλά ας βάλω μια τελεία εδώ, γιατί παρασύρθηκα και κουτσομπόλεψα πέραν του δέοντος τους κουτσομπόληδες..."! Δεν διαφωνούμε καθόλου με τον αναγνώστη, αν και οι επιστήμονες έχουν διαφορετική άποψη. Σύμφωνα με ερευνητές, «οι ομάδες που επιτρέπουν στα μέλη τους να κουτσομπολεύουν, διατηρούν την υγιή τους συνεργασία και αποτρέπουν τον εγωισμό, σε σχέση με εκείνες που δεν το επιτρέπουν. Μάλιστα, οι ομάδες τα καταφέρνουν ακόμα καλύτερα όταν μπορούν να κουτσομπολεύουν και να διώχνουν τα αναξιόπιστα μέλη τους». Εμείς πάντως επιμένουμε στην άποψη του αναγνώστη μας.
