Η φωτογραφία, πραγματικά, είναι αποκαλυπτική. Και τι αποκαλύπτει; Τη μεγαλειώδη ταπεινότητα ενός Ιεράρχη. Και μάλιστα παλαιού. Του Μητροπολίτη Παραμυθίας Τίτου. Βοηθάει, στη διάρκεια Θείας Λειτουργίας στη Μονή Πούντας, τον ιεροδιάκονο της Μητροπόλεως να στοιχηθεί ισορροπημένα στην πλάτη του ο αέρας (δηλ. το κάλυμμα, που καλύπτει και το δισκάριο και το άγιο ποτήριο) κατά τη Μεγάλη Είσοδο. Δεν στέκεται απέναντί του αυστηρά. Αλλά στοργικά. Ως πατέρας και όχι ως δεσπότης. Μέσα από αυτή την ταπεινότητα, που είναι γνώρισμα του σεμνού του χαρακτήρα, ανιχνεύεται η τοπογραφία της ψυχής του Μητροπολίτη Τίτου. Και συγχρόνως είναι ο καλύτερος ξεναγός στον παλμό της ζωής του, που δεν είναι τίποτε άλλο από στιγμές απλές και ταπεινές. Τελικά ο ταπεινός άνθρωπος είναι και πνευματικά αξιοπρεπής, αποκτά ‘βάρος’ και κύρος, καθώς πορεύεται με ανοιχτή και καθαρή την καρδιά...