Αναγνώστης της "Κάτοψης", μας μετέφερε το ακόλουθο περιστατικό: "Με μια ηλικιωμένη, μέσα σε τράπεζα της Ηγουμενίτσας, περιμέναμε να πάρουμε χρήματα. Ο κόσμος πολύς. Η αναμονή μεγάλη. Μια ηλικιωμένη, 86 ετών, όπως η ίδια μας είπε, παραπονιόταν ότι παλαιότερα πήγαινε κάθε εβδομάδα στο κομμωτήριο να βάψει τα μαλλιά της, το τελευταίο διάστημα, λόγω κρίσης, πηγαίνει μια φορά το μήνα. Και αναρωτήθηκα: Επηρεασμένοι από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της οικονομικής κρίσης και κυρίως από την περικοπή μισθών και συντάξεων, εμφανιζόμαστε, και είμαστε, υπό μια έννοια, καταπιεσμένοι. Μήπως όμως εφαρμόζεται κι εδώ το ουδέν κακόν αμιγές καλού; Μήπως υπάρχουν και οι λέξεις λιτότητα και αυτοσυγκράτηση, τις οποίες πολλοί έχουμε ξεχάσει από χρόνια;. Είναι ευκαιρία μπροστά στις ραγδαίες, καταγαιστικές οικονομικές εξελίξεις να ψάχνουμε τρόπους όχι μόνο να αυξήσουμε τα έσοδα, αλλά και να συγκρατήσουμε τα έξοδα... Έτσι νομίζω εγώ...".