80 ετών σήμερα ο Θεσπρωτός γνωστός ζωγράφος Σωτήρης Σόρογκας, που γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα, παρεμβαίνει στα ζητήματα της κοινωνίας και με την τέχνη του και με τον λόγο του. Και τα δύο έχουν μια δυναμική, που τον χαρακτηρίζει ως ατόφιο και αυθεντικό. Αναφέρει ο ίδιος: "Θεωρώ ότι ο λόγος έχει πολύ μεγαλύτερη απήχηση στο νοηματικό του περιεχόμενο, ενώ η ζωγραφική με τη σιωπή της πολύ εμμέσως και πλαγίως αναφέρεται σε κάτι, που χρειάζεται να ειπωθεί ρητά, για να γίνει κατανοητό". Η σκέψη του, αλλά και η έκφράση της, ήταν με έργα ζωγραφικής, είτε με ενδιαφέρουσες απόψεις, έχουν πάντα τα στοιχεία της σύνεσης και της απλότητας. Δεν επιδιώκει να εντυπωσιάσει, επιθυμεί να προβληματίσει δημιουργικά. Σημειώνει: "Σε κάθε μεγάλη δημιουργική πράξη, η ύπαρξη του Θεού είναι παρούσα. Όπως είναι παρούσα και σε όσους συγγραφείς δηλώνουν άθεοι, γιατί και σ' αυτούς υπάρχει ένας βαθύτατος προβληματισμός σε σχέση με την αγωνία του ποιοι είμαστε ή τι υπάρχει γύρω ή έξω από εμάς. Πιστεύω ακράδαντα ότι τα κείμενα τα πατερικά, τα διακρίνει μια όραση μεταφυσική, η παρουσία ενός Θεού, που όχι μόνο τα νοηματοδοτεί, αλλά τα συγκροτεί σε υψηλοτάτου επιπέδου πνευματικές πράξεις. Όσοι είχαμε την ατυχία να ζήσουμε για μεγάλο χρονικό διάστημα -για να το πω έτσι-με κλειστά τα μάτια, η "ανακάλυψή" τους στάθηκε λυτρωτική, όπως και η ορθόδοξη αγιογραφία, που είναι φοβερής πνευματικότητας τέχνη, ενώ τη θεωρούσαμε ως μη υπάρχουσα, γιατί δήθεν αποκοίμιζε το λαό και τον απομάκρυνε από τα προβλήματά του"... Και προσθέτει: "Μ' αρέσει να θυμάμαι το στίχο του Σεφέρη, που λέει "Η μοίρα μας, χυμένο μολύβι", ότι δηλαδή δεν μπορεί να αλλάξει τίποτε, Δεν μπορούμε, δηλαδή, να επέμβουμε στον κόσμο αυτό, που οδεύει προς την απώλεια, παρά μόνο αν τον νοηματοδοτήσουμε μ' έναν άλλο τρόπο. Προς τα εκεί ακριβώς θα ήθελα να κατατείνω, αλλά το να θέλεις να φτιάξεις κάτι, δεν σημαίνει ότι το κατορθώνεις κιόλας".