Το παραδοσιακό κούρεμα γιδοπροβάτων στη Θεσπρωτία...

Αυτή την εποχή, κατά τα μέσα του θεριστή (Ιούνη), σε όποιο μαντρί της Θεσπρωτίας και αν περάσεις, ο νομός είναι κατεξοχήν κτηνοτροφικός, η εικόνα με το παραδοσιακό κούρεμα, με ειδικό μεγάλο ψαλίδι, των γιδιών και των προβάτων, ξαναζωντανεύουν εικόνες από το παρελθόν. Δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση ο "κούρος των αμνοεριφίων". Το κυριότερο εμπόδιο είναι ότι και το μαλλί των γιδιών και το μαλλί των προβάτων έχουν αρκετή σαργιά (λίπος) και έτσι αυτός, που κουρεύει τα ζώα, χρειάζεται και τεχνική και δύναμη. Δύο είναι οι σκοποί, που κουρεύονται τα ζώα: Πρώτον, η ανάγκη να ξαλαφρώσουν και να μην υπερθερμαίνονται από την καλοκαιρινή ζέστη. Και δεύτερον να μην γίνεται το μαλλί τους, εστία μικροβίων και να διατηρούνται καθαρά. Το κούρεμα των γιδοπροβάτων, έχει έναν τελετουργικό και, οπωσδήποτε, πανηγυρικό χαρακτήρα. Από μέρες πριν έχουν ετοιμαστεί τα ψαλίδια («προβατοψάλιδα»), που το τρόχισμά τους γίνεται με μαλακό ακόνι. Η «δουλειά» αρχίζει πολύ πρωί, ώστε το μεσημέρι που η ζέστη είναι αφόρητη, να έχουν τελειώσει. Μικροτραυματισμός ζώου από τα κοφτερά ψαλίδια, αντιμετωπίζεται με… στάχτη, που πρέπει να είναι έτοιμη πριν ακόμα ξεκινήσουν.  Προηγείται το λεγόμενο «κωλοκούρεμα», που γίνεται αρχές του Μάη, στην περιοχή της ουράς του ζώου, στο κεφάλι και στην κοιλιά, για να μην το επηρεάζουν οι πρώτες ζέστες. Τα μαλλιά, που ονομάζονται «κωλόκουρα», παλιότερα τα χρησιμοποιούσαν για να γεμίζουν μαξιλάρια και υπάρχουν και κωλόκουρα πολύ καλής ποιότητας.