Η ζωή στη Θεσπρωτία το 1947: Σπαραγμός, φτώχεια, αρρώστιες, αλλά και αγώνας για επιβίωση...

Ο οργανισμός έρευνας και ανάλυσης "διαΝΕΟσις", ανάρτησε στην ιστοσελίδα του για πρώτη φορά στο σύνολό του το κείμενο, που είναι γνωστό ως Έκθεση Πόρτερ. Πρόκειται για ένα ιστορικό αρχείο που συντάχθηκε 70 χρόνια πριν. Είναι η έκθεση που η Αμερικανική Οικονομική Αποστολή στην Ελλάδα, υπό τον πρέσβη Πολ Α. Πόρτερ, παρέδωσε στην αμερικανική κυβέρνηση την άνοιξη του 1947, με στόχο να εκτιμήσει την οικονομία της χώρας, τις χρηματοδοτικές ανάγκες της, την προοπτική και το ύψος της αμερικανικής βοήθειας που θα χρειαστεί. Μέσα από αυτή την έκθεση περιγράφεται η ζωή στην Ελλάδα,  κατ' επέκταση και στη Θεσπρωτία. Οι πληγές της ναζιστικής Κατοχής κάθε άλλο παρά είχαν επουλωθεί. Αυτές δεν περιορίζονταν απλώς στην ψυχολογία του πληθυσμού, αλλά και σε μεγάλες ζημιές σε κρίσιμες υποδομές. Ταυτόχρονα, στη χώρα και στην περιοχή της Μουργκάνας, μαινόταν ένας αιματηρός εμφύλιος πόλεμος.Παράλληλα με τις καταστροφές από το Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο και τον εμφύλιο σπαραγμό, η ζωή συνεχιζόταν. Τον πληθυσμό, κατά μεγάλο μέρος εξαρτημένο από τη βοήθεια της UNRRA (Oργανισμός Περίθαλψης και Αποκατάστασης των Ηνωμένων Εθνών), θέριζαν ο τύφος, η ελονοσία και ο δάγκειος πυρετός. Το κράτος διέθετε γεύματα των 750 θερμίδων, που περιλάμβαναν ψωμί με λίγη ζάχαρη, αλεύρι, λουκάνικο και τσάι σε τιμή κάτω του 50% του κόστους τους στην αγορά. Τα παιδιά έπιναν κατσικίσιο γάλα. Παρά τη «σιγουριά» που εγγυόταν μια θέση στο Δημόσιο, η κατάσταση για τους δημοσίους υπαλλήλους κάθε άλλο παρά ιδανική ήταν. Οι εξαιρετικά χαμηλοί μισθοί τους επηρέαζαν την παραγωγικότητα και την ψυχολογία τους.