Πειραματικός διαγωνισμός για μαθητές Λυκείου έγινε από το Εργαστηριακό Κέντρο Φυσικών Επιστημών (ΕΚΦΕ) Θεσπρωτίας, με το γενικό τίτλο «Ημέρες Φυσικών Επιστημών 2017». Πολύ πετυχημέναήταν τα πειράματα από 40 μαθητές της Α΄και Β΄τάξης του 1ου και του 2ου Γενικού Λυκείου Ηγουμενίτσας με θέμα «υπολογισμός πυκνότητας στερεών και υγρών». Την τρίτη θέση κατέλαβε ομάδα του 2ου ΓΕ.Λ. Ηγουμενίτσας αποτελούμενη από τους μαθητές/τριες: Κύργιο Χρήστο, Καρβούνη Γεωργία και Κιάπε Ελευθερία: Τη δεύτερη θέση κατέλαβε ομάδα του 2ου ΓΕ.Λ. Ηγουμενίτσας αποτελούμενη από τις μαθήτριες: Σβεντζούρη Φωτεινή, Τένκο Μιράντα και Τσιμπούρη Ευαγγελία: Την πρώτη θέση κατέλαβε ομάδα του 1ου ΓΕ.Λ. Ηγουμενίτσας αποτελούμενη από τη μαθήτρια Μπρέστα Ελένη και το μαθητή Μητσιώνη Κωνσταντίνο: εκτέλεσαν δεκαπέντε διαφορετικές εκδοχές πειραμάτων υπολογισμού πυκνότητας στερεών και υγρών, ως εξής:
Π1 : Πυκνότητα στερεού με κανονικό γεωμετρικό σχήμα (κύλινδρος αλουμινίου)
Π2 : Πυκνότητα στερεού με ακανόνιστο γεωμετρικό σχήμα (ξυλόβιδες)
Π3 : Πυκνότητα υγρού (νερό βρύσης) με απευθείας μέτρηση μάζας και όγκου
Π4 : Πυκνότητα υγρού (ζαχαρόνερο) με χρήση «δοχείου πυκνότητας»
Π5 : Πυκνότητα σφαιριδίων από φυσίγγιο κυνηγετικού όπλου με το «δοχείο πυκνότητας»
Π6 : Πυκνότητα χαλύβδινου κυλίνδρου (μέθοδος άνωσης με χρήση δυναμομέτρου)
Π7 : Πυκνότητα χαλύβδινου κυλίνδρου (μέθοδος άνωσης με χρήση ζυγού)
Π8 : Πυκνότητα ξύλινου (οξυά) κυλίνδρου (μέθοδος κατακόρυφης πλεύσης)
Π9 : Πυκνότητα ξύλινου (πεύκο) σώματος (μέθοδος συλλογής υπερχείλισης)
Π10 : Πυκνότητα ηλιέλαιου (ισορροπία επιπλέοντος ερματισμένου κυλίνδρου)
Π11 : Πυκνότητα παραφινέλαιου (μέθοδος άνωσης με χρήση δυναμομέτου)
Π12 : Πυκνότητα στερεού (κερί) που επιπλέει στο νερό (με ελατηρίου μικρής σταθεράς)
Π13 : Πυκνότητα στερεού (κερί) που επιπλέει στο νερό (με χρήση ζυγού)
Π14 : Πυκνότητα ελαιόλαδου (ισορροπία υγρών σε σωλήνα σχήματος U)
Π15 : Πυκνότητα ηλιέλαιου (ισορροπία υγρών σε σωλήνα σχήματος διπλού U)
Για την αξιολόγηση των ομάδων η επιτροπή -αποτελούμενη από καθηγητές ΠΕ04 των Σχολείων της περιοχής μας- έλαβε υπόψη της την εκ μέρους των μαθητών θεωρητική θεμελίωση της πειραματικής διαδικασίας, την ορθή εκτέλεση του πειράματος, και τη συμφωνία αποτελέσματος και της αντίστοιχης τιμής που δίνεται από τη βιβλιογραφία (ή της τιμής που προήλθε από τον σχετικό υπολογισμό που είχε προηγηθεί στο ΕΚΦΕ). Με βάση την αξιολόγηση αυτή:
ΤηΕίναι αλήθεια ότι η μελέτη της φυσικής αποτελούσε και αποτελεί μια εμπειρία όχι μόνο
ενδιαφέρουσα, αλλά και συναρπαστική. Προκαλεί το θαυμασμό, αλλά ταυτόχρονα και το
ενδιαφέρον για αναζήτηση και δημιουργία. Είναι καταπληκτικό το γεγονός να ανακαλύπτεις και να
εξηγείς μυστικά της φύσης, να προβληματίζεσαι, να ευχαριστιέσαι γιατί δίνεις απαντήσεις σε
ερωτήματα για τον κόσμο γύρω σου, αλλά παράλληλα να προκαλείσαι και να βρίσκεσαι σε μια
διαρκή αναζήτηση. Ίσως να θεωρείται ακόμα και σήμερα από πολλούς ότι οι φυσικές επιστήμες είναι για τους λίγους
και τους ειδικούς. Είναι όμως βέβαιο πως η αντίληψη αυτή αρχίζει σιγά -σιγά να υποχωρεί. Πολλά
βιβλία φυσικής εκλαϊκευμένα γράφονται από επιστήμονες, με απλή και κατανοητή για το ευρύ
κοινό γλώσσα, χωρίς τύπους και εξειδικευμένη ορολογία, ώστε να φέρουν το αναγνωστικό κοινό
κοντά στην επιστήμη. Είναι γεγονός ότι η φυσική επιστήμη δεν είναι κάτι που συναντάμε μόνο στο εργαστήριο.
Καθημερινά βρισκόμαστε αντιμέτωποι με φυσικά φαινόμενα στο σπίτι μας, στο δρόμο, στην κάθε
μας δραστηριότητα. Ωστόσο στο σχολείο, η επαφή του παιδιού με τα φυσικά φαινόμενα γίνεται
οργανωμένα. Έτσι η διδασκαλία του μαθήματος αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα με την έννοια ότι τα
φυσικά φαινόμενα αντιμετωπίζονται μεθοδικά, με τη διαμόρφωση περιβάλλοντος μάθησης και
διδακτικών προσεγγίσεων διαφορετικών από ότι εφαρμόζουμε στην πράξη.
Η διεξαγωγή του πειράματος σε συνδυασμό πάντα με μια διδακτική μεθοδολογία αποτελεί την
απαρχή της επιτυχίας του μαθήματος.
Η χαρά του παιδιού στο να κάνει ένα πείραμα με τα χέρια του, δεν μπορεί να αντικατασταθεί
σίγουρα με καμιά θεωρία όσο καλά και αν είναι γλωσσικά διατυπωμένη, ούτε ακόμα και από έναν
υπολογιστή. Είναι πράγματι πολύ σπουδαίο να ανακαλύπτεις μόνος σου και να δημιουργείς θέαμα
με τη βοήθεια της φυσικής.
To πείραμα που γίνεται στο σχολείο, πραγματώνεται σε ένα περιβάλλον το οποίο περιγράφεται ως
“περιβάλλον διδασκαλίας και μάθησης.” Το περιβάλλον αυτό είναι σημαντικό με την έννοια ότι δεν
είναι μόνο οι μαθητές, ο δάσκαλος, τα θρανία, η αίθουσα, τα βιβλία, τα τετράδια, ο πίνακας ή τα
όργανα, αλλά και οι απόψεις των μαθητών για τη φύση και τη φυσική, οι γνώσεις τους για τα
προηγούμενα, οι διαισθητικές τους αντιλήψεις για τα φαινόμενα, οι προσδοκίες τους για το
μαθησιακό αποτέλεσμα. Ακόμα η κοινωνική προέλευση το φύλλο και οι βιολογικές διαφορές
συνυπάρχουν στο περιβάλλον μέσα στο οποίο εμείς οι εκπαιδευτικοί διδάσκουμε καθημερινά.
Έτσι το πείραμα δεν μπορεί να είναι μακριά από το τι είναι πείραμα για την επιστήμη της φυσικής,
δεν μπορεί να είναι σε αντίθεση με τις θεωρίες για τη μάθηση, τη διδασκαλία και τις σχετικές
μεθοδολογίες.