Η Θεσπρωτία είναι και κτηνοτροφική περιοχή, βέβαια τα τελευταία χρόνια έχει μειωθεί ο αριθμός των εκτρεφόμενων ζώων, ωστόσο στο νομό εξακολουθούν να υπάρχουν κτηνοτρόφοι, λιγότεροι από παλαιότερα, και να εκτρέφουν κοπάδια. Κάποιοι δίνουν το γάλα των ζώων σε μεγάλες γαλακτοβιομηχανίες εκτός Θεσπρωτίας, ωστόσο παρασκευάζεται και τοπικά
φέτα, που είτε προέρχεται από οργανωμένα τυροκομεία, λειτουργούν στην περιοχή σύγχρονες επιχειρήσεις αυτού του είδους, κυρίως στην περιοχή των Φιλιατών και της Παραμυθιάς, είτε από μεμονωμένους παραγωγούς (χειροποίητη), κρίνεται ως ποιοτική και καταναλώνεται ευρέως. Η φέτα είναι είδος τυριού στην άλμη και γίνεται από γάλα προβάτου ή κατσικίσιο ή αιγοπρόβειο, δηλαδή μείγμα με έως 30% γάλα γίδας ή και αγελαδινό. Η γεύση της φέτας είναι αλμυρή και αποθηκεύεται σε υγρό άλμης ή ξινόγαλου για περίπου 3 μήνες. Από τη στιγμή που απομακρυνθεί από την άλμη, η φέτα χάνει όλα τα υγρά της και γίνεται πιο συμπαγής. Η ποικιλία αλλάζει ανάλογα και με την σκληρότητα του τυριού. Έτσι λοιπόν μπορούμε να την βρούμε από σκληρή έως και πολύ μαλακή μορφή. Αναλόγως διαφέρει και η γεύση. Η φέτα έχει κατοχυρωθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως προστατευόμενη ονομασία προέλευσης (Π.Ο.Π.).και πρέπει να προέρχεται μόνο από συγκεκριμένες περιοχές και νομούς της Ελλάδας και από συγκεκριμένες φυλές αιγοπροβάτων. Περιοχές παραγωγής που μπορούν σύμφωνα με την υπάρχουσα νομοθεσία να βάζουν την ετικέτα και να παράγουν φέτα είναι η ηπειρωτική Ελλάδα, η Μακεδονία, η Θράκη, η Ήπειρος, η Θεσσαλία, η Στερεά Ελλάδα και η Πελοπόννησος και από την νησιωτική χώρα η Λέσβος (Μυτιλήνη).