Πανηγυρικά εορτάστηκε η μνήμη του ιδρυτή της Μονής Γηρομερίου Θεσπρωτίας, οσίου Νείλου. Η αδελφότητα της Μονής, αποτελούμενη από τον ηγούμενο π. Μεθόδιο και τους ιερομονάχους π. Αλέξιο και π. Σεραφείμ, φρόντισε και το λατρευικό μέρος να έχει κατανυκτικότητα και συνάμα μεγαλοπρέπεια, αλλά και οι πολλοί πιστοί, που προσήλθαν να φύγουν με την ανάμνηση ενός ξεχωριστού προσκυνήματος. Η συμμετοχή του κόσμου, ανάμεσα
σ' αυτούς και επίσημοι, ήταν μεγάλη τόσο στον Εσπερινό, την ημέρα της Πρωτοχρονιάς, όσο και στη θεία λειτουργία ανήμερα της εορτής (2 Ιανουαρίου). Η ΜονήΓηρομερίου ανακαινίστηκε από την αδελφότητα και μέσα στην ερημιά της περιοχής, λειτουργεί ως αναμμένος πνευματικός φάρος. Και το φως της δε σβήνει στο πέρασμα των αιώνων, αλλά αντίθετα εξακολουθεί να φωτίζει το ορθόδοξο φρόνημα και ήθος.
***
Ο Όσιος Νείλος ο Εριχιώτης (1228-1334), που την ίδρυσε, Κωνσταντινουπολίτης στην καταγωγή, από την αυτοκρατορική γενιά των Λασκάρεων, έγινε μοναχός σε πολύ νεαρή ηλικία στην περίφημη Μονή των Ακοιμήτων όπου από Νικόλαος μετονομάσθηκε Νείλος. Μετά από αρκετά χρόνια η θεία πρόνοια τον οδήγησε σε πολλούς τόπους, μεταξύ των οποίων και η Θεσπρωτία, μετά από πρόσκληση κατοίκων της. Εγκαταστάθηκε σε ασκηταριό, στη σπηλιά ενός απότομου βράχου, στην περιοχή του Γηρομερίου. Σύντομα σχηματίστηκε γύρω του μικρή αδελφότητα ασκητών και κατόπιν οράματος και αφού βρήκαν την εικόνα της Παναγίας Οδηγήτριας, εγκαταστάθηκαν στο απέναντι βουνό όπου έκτισαν τον πρώτο πυρήνα της Μονής. Μετά από αρκετά χρόνια ακόμη και σε βαθιά γεράματα, στην ηλικία των 106 ετών, ο Όσιος Νείλος παρέδωσε το πνεύμα του στις 2 Ιανουαρίου του έτους 1334, αφού συνέταξε τη διαθήκη του και όρισε το διάδοχό του. Το λείψανό του ενταφιάστηκε σε μικρή απόσταση από τη Μονή και παραμένει μέχρι σήμερα εκεί, γιότι όταν επεχείρησαν, λίγα χρόνια μετά το θάνατό του, την ανακομιδή του, κατέπεσε ογκώδης βράχος και κάλυψε τον τάφο.
σ' αυτούς και επίσημοι, ήταν μεγάλη τόσο στον Εσπερινό, την ημέρα της Πρωτοχρονιάς, όσο και στη θεία λειτουργία ανήμερα της εορτής (2 Ιανουαρίου). Η ΜονήΓηρομερίου ανακαινίστηκε από την αδελφότητα και μέσα στην ερημιά της περιοχής, λειτουργεί ως αναμμένος πνευματικός φάρος. Και το φως της δε σβήνει στο πέρασμα των αιώνων, αλλά αντίθετα εξακολουθεί να φωτίζει το ορθόδοξο φρόνημα και ήθος.
***
Ο Όσιος Νείλος ο Εριχιώτης (1228-1334), που την ίδρυσε, Κωνσταντινουπολίτης στην καταγωγή, από την αυτοκρατορική γενιά των Λασκάρεων, έγινε μοναχός σε πολύ νεαρή ηλικία στην περίφημη Μονή των Ακοιμήτων όπου από Νικόλαος μετονομάσθηκε Νείλος. Μετά από αρκετά χρόνια η θεία πρόνοια τον οδήγησε σε πολλούς τόπους, μεταξύ των οποίων και η Θεσπρωτία, μετά από πρόσκληση κατοίκων της. Εγκαταστάθηκε σε ασκηταριό, στη σπηλιά ενός απότομου βράχου, στην περιοχή του Γηρομερίου. Σύντομα σχηματίστηκε γύρω του μικρή αδελφότητα ασκητών και κατόπιν οράματος και αφού βρήκαν την εικόνα της Παναγίας Οδηγήτριας, εγκαταστάθηκαν στο απέναντι βουνό όπου έκτισαν τον πρώτο πυρήνα της Μονής. Μετά από αρκετά χρόνια ακόμη και σε βαθιά γεράματα, στην ηλικία των 106 ετών, ο Όσιος Νείλος παρέδωσε το πνεύμα του στις 2 Ιανουαρίου του έτους 1334, αφού συνέταξε τη διαθήκη του και όρισε το διάδοχό του. Το λείψανό του ενταφιάστηκε σε μικρή απόσταση από τη Μονή και παραμένει μέχρι σήμερα εκεί, γιότι όταν επεχείρησαν, λίγα χρόνια μετά το θάνατό του, την ανακομιδή του, κατέπεσε ογκώδης βράχος και κάλυψε τον τάφο.