64 χρόνια μεγάλης προσφοράς της αδελφότητας αποδήμων Κοκκινιάς με πολλά έργα και αξιοζήλευτες δράσεις!

Του Πέτρου Μίντζα
Η Αδελφότητα Αποδήμων Κοκκινιάς, ιδρύθηκε τον Ιανουάριο του 1952, με πρωτοβουλία τριάντα έξι (36) συγχωριανών. Θεωρώ ότι είναι χρέος τιμής να  αναφέρω τα ονόματα των τριάντα έξι (36) ιδρυτικών μελών της Αδελφότητας μας, οι οποίοι έβαλαν τα θεμέλια της δημιουργίας του φορέα των Αποδήμων Κοκκινιωτών. Οι συγχωριανοί μας που συμμετείχαν στην πρώτη  Γενική Συνέλευση και υπέγραψαν την ιδρυτική πράξη της Αδελφότητας, είναι οι εξής: Ζήκος
Ντίνος, Δημήτριος Τσάβαλος, Κώστας Παναγιώτου
(Καλαντζής), Νικόλαος Ντίνος, Βασίλειος Λιάρος, Ηλίας Λιάρος, Αθανάσιος Τσώης, Ηλίας Παναγιώτου (Καλαντζής), Κώστας Ντίνος, Ζήκος Ντίνος, Βασίλειος Νικ. Ντίνος, Μιχάλης Νικ.  Ντίνος, Παναγιώτης Νικ. Ντίνος, Αριστείδης Λιάρος, Φίλιππος Λιάρος, Ιωάννης Δούπης, Παύλος Ηλ. Λιάρος, Ιωάννης Τσώης, Αντώνης Τσώης, Κώστας Λιάρος, Αντώνιος Παναγιώτου (Καλαντζής), Γεώργιος Νικολάου, Σταύρος Νικολάου, Αναστάσιος Κουτσής, Περικλής Λιάρος, Θωμάς Έξαρχος, Χρήστος Τσάβαλος, Μηνάς Λιάρος, Γεώργιος Κουτσής, Γεώργιος Παναγιώτου (Καλαντζής), Ανδρέας Παναγιώτου (Καλαντζής), Αντώνιος Λιάρος, Βασίλειος Κουτσής, Ευάγγελος Οικονόμου, Μιχάλης Τσώης, Μιχάλης Παναγιώτου (Καλαντζής), Πέτρος Λιάρος.
Το  πρώτο Δ.Σ. που ορίστηκε τον Ιανουάριο του 1952 από το Πρωτοδικείο Αθηνών, απαρτιζόταν από τους: Δημήτρη Τσάβαλο ως πρόεδρο και μέλη τους: Κώστα Παναγιώτου (Καλαντζή), Ηλία Λιάρο, Βασίλη Λιάρο και Νικόλαο Ντίνο. 
Το πρώτο αιρετό Δ.Σ. της διετίας 1954 – 1956 αποτελέστηκε από τους:Κώστα Παναγιώτου (Καλαντζή) ως πρόεδρο και μέλη τους:Δημήτρη Τσάβαλο, Νικόλαο Ντίνο, Θωμά Έξαρχο και Αθανάσιο Τσώη.
Λόγω της ελλιπούς ενημέρωσης του αρχείου της Αδελφότητας, θα αναφέρω μόνο τα ονόματα των συγχωριανών που διετέλεσαν Πρόεδροι.
  Από το 1952 που ιδρύθηκε η Αδελφότητα μέχρι και σήμερα, Πρόεδροι διετέλεσαν κατά σειρά οι ακόλουθοι: Δημήτρης Τσάβαλος, Κώστας Παναγιώτου (Καλαντζής), Αντώνης Ντίνος, Αντώνης Λιάρος, Κώστας Βασ. Λιάρος, Ζήκος Ντίνος, Βασίλης Θεολ. Μίντζας, Κώστας Θ. Ζέρβας, Παύλος Ηλ. Λίαρος,  Αφροδίτη Χρ. Τσατσούλη, Παναγιώτης Κυρ. Τζιοβάρας, Πέτρος Θεολ. Μίντζας, Γιώργος Λ. Γιάγκας.
 Η Αδελφότητα μας, που είναι το νήμα που συνδέει τους Απόδημους με τις πατρογονικές τους ρίζες, συμπληρώνει φέτος αισίως 65 χρόνια ζωής, δημιουργικής παρουσίας και σημαντικής προσφοράς τόσο στους Απόδημους, όσο και στη γενέτειρα μας.
 Κατάφερε στη μακρόχρονη πορεία της να κρατήσει πολύ γερά τους κρίκους σύνδεσης με το χωριό μας και να διατηρήσει ζωντανά και αναλλοίωτα τα ήθη και τα έθιμα του τόπου μας. Κυρίως όμως κράτησε το δεσμό μεταξύ των συγχωριανών μας, που ζουν μακριά από τη γη των προγόνων τους.
Ήταν μία πορεία δύσκολη και όχι πάντα υπό τις καλύτερες συνθήκες.
Η δημιουργική αυτή πορεία της Αδελφότητάς μας οφείλεται κυρίως στους Απόδημους Κοκκινιώτες, οι οποίοι θυσιάζοντας τον ελεύθερο χρόνο τους πλαισίωναν τα Διοικητικά Συμβούλια και συνέβαλαν με τις ιδέες και τις προτάσεις τους, καθοριστικά στην αποτελεσματική λειτουργία του φορέα των Αποδήμων.
Η Αδελφότητα είχε πάντα το βλέμμα του στραμμένο στο χωριό και στους ανθρώπους του, γι αυτό και πρόσφερεδιαχρονικά πολύτιμες υπηρεσίες.
Γενικά ο φορέας των Αποδήμων, φρόντισε με τις οικονομικές δυνατότητες που διέθετε να βελτιώσει το βιοτικό, πνευματικό και πολιτιστικό επίπεδο των ξεχασμένων από την πολιτεία φρουρών της γενέθλιας γης των προγόνων μας.
Ιδιαίτερα γόνιμη και παραγωγική ήταν η κατά κοινή ομολογία περίοδος2000-2010.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της Αδελφότητας με Πρόεδρο τον γράφων (Πέτρο Μίντζα), ανέπτυξε την προαναφερόμενη δεκαετία με την ηθική συμπαράσταση και την οικονομική στήριξη των απανταχού Κοκκινιωτών, επαινετή δράση.
Διέθεσε συνολικά περίπου ογδόντα χιλιάδες (80.000,00€) ευρώ, για την κατασκευή κοινωφελών έργων στη γενέτειρα, για την έκδοση –αποστολή της εφημερίδας
«Της Κοκκινιάς τα Χαιρετίσματα», καθώς και για τις εκδηλώσεις (ανταμώματα) που διοργάνωσε στην Αθήνα!
Ένα μέρος (20.000€) από τα 80.000ευρώ, εξασφάλισε ο γράφων ως Πρόεδρος της Αδελφότηταςαπό το πρώην ΥΠΕΧΩΔΕ και το Υπ. Οικονομικών.
Τα σημαντικότερα έργα που χρηματοδότησε η Αδελφότητα την περίοδο 2000-2010 και αξίζει τον κόπο να αναφέρω είναι τα εξής:
1)Η ανοικοδόμηση του Κυλικείου, δίπλα στο κοινοτικό κατάστημα και η κατασκευή στεγάστρου, καθώς και η διαμόρφωση του δαπέδου.
Το κυλικείο μαζί με την τουαλέτα  και το στέγαστρο, καθώς και η διαμόρφωση του δαπέδου, είναι ένα ιδιαίτερα σημαντικό και χρήσιμο έργο που χρηματοδοτήθηκε εξολοκλήρου από τους απανταχού Κοκκινιώτες.
Η ανοικοδόμηση του Κυλικείου που ήταν διαχρονικό αίτημα όλων των συγχωριανών μας, ολοκληρώθηκε τον Μάρτη του 2005 και παραδόθηκε προς χρήση  με όλον τον απαραίτητο εξοπλισμό
Στα δέκα χρόνια λειτουργίας του Κυλικείου , φιλοξένησε πολλές εορταστικές και κοινωνικές εκδηλώσεις όπως: αποκριάτικα γλέντια, γάμους και βαπτίσεις. Χρησιμοποιείται κυρίως από τους συγχωριανούς στις κηδείες και στα μνημόσυνα για τον καφέ της παρηγοριάς, καθώς και για την προσφορά γεύματος.
2) Η ανακατασκευή εκ θεμελίων με παραδοσιακά υλικά της βρύσης «Λεύκα», η οποία αποτελεί πραγματικό στολίδι για το χωριό μας.
3) Συγχρηματοδότησε μαζί με την εκκλησιαστική επιτροπή την κατασκευή στεγάστρου στο εξωκκλήσι του Αϊ – Θανάση.
Το Διοικητικό Συμβούλιο την περίοδο 200-2010, συνέβαλε καθοριστικά, με υπομνήματα και παραστάσεις στις αρμόδιες αρχές, στην επίλυση πολλών προβλημάτων που ταλάνιζαν τους κατοίκους του χωριού μας και της ευρύτερης περιοχής.
Το επιστέγασμα αυτής της ζηλευτής δράσης, είναι αναμφίβολα έκδοση της εφημερίδας «Της Κοκκινιάς τα Χαιρετίσματα», η κυκλοφορία της οποίας αποτελεί κατά κοινή ομολογία το σπουδαιότερο επίτευγμα του φορέα των Αποδήμων, που έφερε τους απανταχού Κοκκινιώτες πιο κοντά στον γενέθλιο τόπο τους και αποτελούσε για αυτούς το συνδετικό κρίκο με την γενέτειρα τους και ήταν ένας  δίαυλος για την μεταξύ μας  επικοινωνία.
Η έκδοση της εφημερίδας που ήταν ο διακαής πόθος των Αποδήμων Κοκκινιωτών, πήρε σάρκα και οστά τον Μάρτιο του 2002,με πρωτεργάτες τον γράφοντα (Πέτρο Μίντζα) ως Πρόεδρο της Αδελφότητας και τους δύο συγχωριανούς μας διακεκριμένους δημοσιογράφους, ΓρηγόρηΤζιοβάρα και Κώστα Τσάβαλο.
Της Κοκκινιάς τα Χαιρετίσματα που αγκαλιάστηκαν από όλους τους Κοκκινιώτες και έγιναν κτήμα τους, εκδιδόταν ανελλιπώς με τη δική μου φροντίδα επί δώδεκα χρόνια (2002-2014).
Το καλοκαίρι του 2015 διεκόπη η κυκλοφορία της και σίγησε ο συνδετικός κρίκος των Κοκκινιωτών!
  Κλείνοντας αυτή τη συνοπτική αναφορά μου στην ιστορική διαδρομή και την πρόσφορα της Αδελφότητας στη γενέτειρά μας, θα τολμήσω να απευθύνω θερμή παράκληση στους απανταχού Κοκκινιώτες, να συνεχίσουν να στηρίζουν με όλες τις δυνάμεις τους τις προσπάθειες των φορέων του χωριού μας, για να παραμείνει η Κοκκινιά μας ζωντανή και να συνεχίσει το δρόμο που της χάραξε η μοίρα.