Το παλιό Δημοτικό Σχολείο Kοκκινιάς, που ήταν έρημα κουβάρια, αξιοποιείται από τους κατοίκους του χωριού!

Το παλιό Δημοτικό Σχολείο Kοκκινιάς, που ήταν έρημα κουβάρια, αξιοποιείται από τους κατοίκους του χωριού! Σε πρώτη φάση μετατράπηκε ο  επάνω όροφος του δίπατου πετρόχτιστου σχολείου σε ξενώνα. Το έργο, υλοποιήθηκε με τη στήριξη των Αποδήμων Κοκκινιωτών, στην, κατά κοινή ομολογία  γόνιμη και παραγωγική περίοδο (2000-2010) της Αδελφότητας του χωριού,  επικεφαλής της οποίας ήταν ο δραστήριος και ενεργητικός Πέτρος Μίντζας, που παθολογικά αγαπά το χωριό του. Τότε ο
Δήμος Φιλιατών με την οικονομική συμπαράσταση

της Αδελφότητας και της οικογένειας του αείμνηστου δάσκαλου Λάμπρου Γιάγκα, προχώρησε στην ανακαίνιση μέρους του σχολείου. Το 2011 το Δημοτικό Συμβούλιο Φιλιατών με ομόφωνη απόφαση του, παραχώρησε στην Αδελφότητα δωρεάν τη χρήση του ξενώνα (πρώην Δηµοτικό σχολείο), µε σκοπό την αξιοποίηση αυτού και την λειτουργία του, όχι µόνο ως ξενώνα, αλλά και ως χώρου πολιτιστικών και µορφωτικών δραστηριοτήτων, µε υποχρέωση την καλή συντήρησή του, για διάστηµα δέκα 10 ετών, από τη λήψη της απόφασης. Ο πρ. Πρόεδρος της Αδελφότητας Κοκκινιάς Πέτρος Μίντζας, απευθύνει

έκκληση στους φορείς του χωριού του (Αδελφότητα και Πολιτιστικό Σύλλογο), να αναλάβουν πρωτοβουλίες προκειμένου να αξιοποιηθούν και οι ισόγειες αίθουσες του κτηρίου, δημιουργώντας ένα μικρό λαογραφικό μουσείο και ένα χώρο για πολιτιστικές δραστηριότητες. Εκφράζει τη βεβαιότητα ότι όλοι οι Κοκκινιώτες, κάθε ηλικίας, θα ανταποκριθούν με προθυμία και θα προσφέρουν τα παλιά χρηστικά αντικείμενα που χρησιμοποιούσαν οι πρόγονοί μας, του γεωργού, του κτηνοτρόφου και άλλων διαφόρων παραδοσιακών επαγγελμάτων, που έχουν εκλείψει όπως του γανωματή, του σαμαρά, του πεταλωτή, του τσαγκάρη και του αλωνιστή. Τα παλιά αντικείμενα που θα εκτεθούν σα αυτή τη μικρή λαογραφική γωνιά, θα καταμαρτυρούν στον επισκέπτη την ιστορία του τόπου μας, την παράδοση, την τέχνη, τα ήθη και τα έθιμα, καθώς και τις ασχολίες των προγόνων μας. Και θα αποτελούν πηγή γνώσης για τους νέους και πηγή μνήμης για τους παλαιότερους, για έναν ολόκληρο κόσμο που δεν υπάρχει πλέον! Το Δημοτικό Σχολείο Κοκκινιάς που θεμελιώθηκε το 1936 και πρωτολειτούργησε το 1946, είναι σήμερα έρημο, αδειανό και βουβό, δεν ακούγονται γέλια και φωνές όπως παλιά.  Ο «ναός» της γνώσης έπαψε να λειτουργεί από τα τέλη της δεκαετία του 1980 λόγω έλλειψης μαθητών. Τα λίγα παιδιά που μεγαλώνουν σήμερα στην Κοκκινιά, μεταφέρονται στο σχολείο της γειτονικής Νεράϊδας (Μενίνας).