Θρηνεί η τοπική κοινωνία της Ηγουμενίτσας το πρόωρο φευγιό ενός αξιαγάπητου νέου ανθρώπου. Του 37χρονου Παντελή Γόγολου. Τα παρηγορητικά λόγια σ' αυτές τις περιπτώσεις δεν έχουν μεγάλη σημασία. Αυτό, που έχει αξία, είναι ότι ένα παληκάρι, αν και έφυγε γρήγορα από τη ζωή, άφησε πίσω του θησαυρούς. Ναι, θησαυρούς... Άφησε την χαρά της καρδιάς του. Άφησε το
ήθος του. Άφησε το χαμόγελό
του. Άφησε τη γλυκιά ανάμνησή του. Αυτά δεν σβήνουν, βέβαια, τους καημούς της πίκρας, αλλά πέφτουν σαν λευκές νιφάδες μες στις καρδιές και ενώνουν το ποτάμι της αγάπης όσων τον γνώρισαν με τους ωκεανούς της αιωνιότητας, όπου αναπαύεται τώρα η ψυχούλα του. Και βλέπουμε μέσα από τα μισάνοιχτα μάτια της ονειροπόλησης, να ανεμίζει η καλοσύνη του στα ουράνια και να χαϊδεύει απαλά την αντάρα του πόνου της απώλειάς του. ήθος του. Άφησε το χαμόγελό