ΣΩΤ. ΣΟΡΟΓΚΑΣ: Ο Θεσπρωτός ζωγράφος με την πανελλήνια και διεθνή αναγνώριση. Τι θυμάται από το χωριό του...

Βαθιά ανθρώπινος στα αισθήματα, λιτός στη σκέψη, οπαδός της εσωστρεφούς εξωστρέφειας, με ζουμερά αποστάγματα ζωής, ο Θεσπρωτός (από τη Μηλέα Φιλιατών η καταγωγή του πατέρα του)  ζωγράφος Σωτήρης Σόρογκας, μέσα από τα έργα του δίνει χρώματα σε μια μουντή και άχρωμη καθημερινότητα. Ζωγραφίζει με έμπνευση και σύνεση, γι' αυτό έφτασε να βραβευτεί  από την Ακαδημία Αθηνών για την προσφορά του στην τέχνη και να έχει πανελλήνια και διεθνή αναγνώριση. Η
ζωγραφική γι' αυτόν είναι κάτι εξαιρετικά σπουδαίο, που απελευθερώνει την τρυφερότητά του.  Δεν επιδιώκει το εντυπωσιακό, γιατί είναι μονοδιάστατο, με ένα χρώμα, με ένα απλό

σχέδιο προβάλλει το πολυδιάστατο και πολυσήμαντο. Θυμάται για το χωριό του πατέρα του: "Κάποια στιγμή είχα πάει στο χωριό του πατέρα μου για να τον δω έναν χρόνο πριν πεθάνει, εγώ ήμουν περασμένα πενήντα, και με πήγε σε έναν μαχαλά να μου δείξει πού ήταν το παλιό σπίτι. Και πράγματι ήταν πεσμένες πέτρες, ρημάδια, ένα παραθυράκι και πιο κει ένα σάπιο ξύλο. Μόλις το είδα, πήγα και το σήκωσα, με παρέπεμψε σε αμφίπλευρη βυζαντινή εικόνα. Το πήρα μαζί μου και πραγματικά έχω ένα από τα πιο τρυφερά έργα. Δεν το έχω εκθέσει, παρά μόνο το 1985 το έφερα στην Πινακοθήκη Πιερίδη μαζί με άλλα ξύλα και αυτό, το αληθινό ξύλο, το οποίο μάζεψα από κάτω και διατήρησα από τη φθορά του χρόνου σε λινό ύφασμα".  Σπούδασε ζωγραφική με τον Γ. Μόραλη στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών ως υπότροφος του ΙΚΥ (1957-1961). Παρακολούθησε επίσης το εργαστήριο Αγιογραφίας της Σχολής από το 1962. Η πρώτη του ατομική έκθεση παρουσιάστηκε στην Αθήνα το 1972 (Αίθουσα Τέχνης Αθηνών – Χίλτον), αφιερωμένη στον ποιητή Γιώργο ΣεφέρηΔίδαξε σχέδιο στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου (1964-2003). Από το 2005 είναι ομότιμος καθηγητής.  Το 2010 έξι μεγάλες συνθέσεις του τοποθετήθηκαν στο Σταθμό Λαρίσης του αθηναϊκού Μετρό. Την ασύλληπτη ενέργειά του, δεκαετίες τώρα, την διοχετεύει στα δημιουργήματά του, που έχουν τη σφραγίδα της δημιουργικότητάς του. Συνδέει τη φθορά, την εγκατάλειψη και τη σήψη, μαζί με τη χαρά της ζωής, που χωρίς αυτή η φθορά δεν θα είχε την αξία της. Και λέει χαρακτηριστικά: "Εμείς οι Ηπειρώτες ζούμε με τις αντιθέσεις μας. Θα έχετε ακούσει για τα περίφημα μοιρολόγια στους γάμους".