Το μοναστήρι της Παναγίας της Ραϊδιώτισσας, που χτίστηκε το 1628, βρίσκεται σφηνωμένο λίγο έξω από την Βροσίνα και πάνω στ’
απότομα βράχια της αριστερής μεριάς του Ζαλογγίτικου παραποτάμου του
Καλαμά. Ήταν σε μεγάλη ακμή επί της
τουρκοκρατίας, με πολλά κελιά χτισμένα στο χείλος του απόκρημνου
φαραγγιού. Είχε λείψανα αγίων, τα οποία σήμερα φυλάσσονται στην κεντρική
εκκλησία του χωριού, κτίσμα και αυτή του1607. Ο αείμνηστος
ιστοριοδίφης Σπύρος Μουσελίμης έγραψε, περιγράφοντας το περιβάλλον του μοναστηριού: "Τ’ απεδαπεκεί ραϊδιά και τ’ από πάνω βουνά κρύβουν τον παραπέρα κόσμο
κι από το μεγάλο θόλο τ’ ουρανού φαίνεται μι’ απαλάμη και ένα τρίμμα
ήλιου. Από τα πουλιά της μέρας δε δίνει φανό κανένα, εξόν από ένα
ζευγάρι γεράκια που γυροφέρνουν τους γκρεμούς. Μονάχα ο αντίλαλος από τη
φωνή κοριτσιών που σαλαγούν γίδια ή γυρίζουν από το λόγγο, ζαλικωμένες
καψόξυλα φτάνει εδώ πάνου πληροφορώντας τους ξεκομμένους από τη ζωή
χωμένους στην αποσκιά πως υπάρχει γύρω ανθρώπινη κοινωνία. Αν ήμουνα στα
χρόνια τ’ ασκητεμού εδώ θα ήθελα να περάσω τη ζωή μου".