έλαβε μέρος στην αντίσταση κατά των Γερμανών, ως ιερέας και τιμήθηκε για τα ανδραγαθήματά του. Επρόκειτο για δυναμικό κληρικό, που μέχρι το τέλος της ζωής του, στα 103, ήταν δραστήριος ιερατικά. Σ' όλη την πορεία του αντλούσε νόημα και ταυτότητα από την πίστη του στο Θεό. Η ποιότητα της προσφοράς του χρωματιζόταν καθοριστικά κυρίως από την πρωταρχική του προτεραιότητα, που ήταν προβάδισμα όχι στο δικό του θέλημα, αλλά στο θέλημα του Κυρίου. Η απλότητα και η λιτότητα, στον προσωπικό του βίο και την εκκλησιαστική του διακονία, κατάφεραν να αγγίξουν και να επηρεάζουν πολλές ανθρώπινες καρδιές. Η βίωση της μυστηριακής και πνευματικής κοινωνίας της Εκκηλσίας, ήταν αυτή που τον γέμιζε. Πορεύτηκε χωρίς ίχνος εγωιστικής επιδείξεως, αλλά με σεμνή εγκαύχηση ότι με τη χάρη του Θεού μπόρεσε να ανταπεξέλθει σε πολλές δυσχέρειες και να διατηρήσει καθαρή την αλήθεια της πίστης. Έτσι υπήρξε θεματοφύλακας αρχών και αξιών, που στη σημερινή εποχή έχουν ξεθωριάσει. Διέδωσε, με τις πράξεις του, την αντίληψη ότι η καλλιέργεια της εσωτερικής ζωής αφορά σε όλους, ότι ο έλεγχος των παθών και κατ' επέκταση η καταπολέμηση των κακών λογισμών, είναι οδός, που αφορά σε κάθε άνθρωπο.