Ο "Γλυκύς Λιμένας" της αρχαιότητας στη σημερινή Γλυκύ Παραμυθιάς!


Η νεότερη ονομασία του χωριού Γλυκύ
Παραμυθιάς, που αποτελεί τουριστικό προορισμό, λόγω κυρίως των πηγών του μυθικού ποταμού Αχέροντα,  σχετίζεται με τον κοντινό άγνωστο «Γλυκύ λιμένα», σύμφωνα με τον Στράβωνα.
 

«... Και Ελάτρια και Βατίαι εν μεσογαία. Καθήκει δ' αυτών η χώρα μέχρι του κόλπου. Μετά δε Γλυκύν λιμένα εφεξής εισι δύο άλλοι λιμένες, ο μεν εγγυτέρω και ελάττων Κόμαρος...» (Στραβ. VII, 7, 5) 

Γλυκύς λεγόταν ο λιμένας είτε λόγω της ποιότητας των νερών του είτε λόγω της θέσης του ήταν απάνεμος.

Στο σημερινό χωριό έχουν διασωθεί λείψανα αξιόλογου οικισμού, που παρουσιάζει συνεχή ζωή από
την ελληνιστική ως τη βυζαντινή εποχή. 

Από τα σωζόμενα ερείπια παλαιοχριστιανικής βασιλικής εικάζεται ότι θα πρέπει εδώ να τοποθετηθεί η αρχαία Εύροια, έδρα επισκόπου, που μνημονεύεται σε βυζαντινές πηγές του 4ου μ.Χ. αιώνα. 

Άλλοι πάλι ερευνητές ταυτίζουν τα ερείπια με το αρχαίο Ομφάλιο ή την Κίχυρο.  

Ο οικισμός όφειλε τη μεγάλη διάρκεια της ζωής του στην πολύ στρατηγική του θέση, καθώς έλεγχε την εδώ διάβαση του Αχέροντα ποταμού, από την οποία περνούσε το ανατολικό σκέλος του διεθνούς ρωμαϊκού δρόμου Απολλωνίας-Βουθρωτού-Νικόπολης. 

Επίσης, λόγω της θέσης του, οι κάτοικοι του οικισμού εκμεταλλεύονταν, για γεωργικές καλλιέργειες, ένα μέρος της εύφορης κοιλάδας του Κωκυτού ποταμού, ενώ τα πλούσια βοσκοτόπια στα παρακείμενα υψώματα ευνοούσαν την ανάπτυξη της κτηνοτροφίας.

 Στους βυζαντινούς χρόνους αποτελούσε ιδιαίτερη επισκοπή, η οποία στη συνέχεια ενώθηκε με την επισκοπή Βουθρωτού και αποτέλεσε την "Επισκοπή Βουθρωτού και Γλυκέος". 

Μετά  την καταστροφή του Βουθρωτού, κατά τον 15ο αιώνα, μεταφέρθηκε η έδρα της επισκοπής στη Παραμυθιά, όπου και μετονομάστηκε σε Επισκοπή Παραμυθίας με αρχική υπαγωγή στη Μητρόπολη Ιωαννίνων.

ΗΛΙΑΣ ΜΑΚΟΣ